Książka: Tworki

Na książkę Bieńczyka natrafiłam zupełnym przypadkiem, na jakimś forum, ktoś gdzieś zachęcał. No i postanowiłam spróbować, bo co mi szkodzi. Nie od razu udało mi się przeniknąć do świata bohaterów. A to za sprawą języka, który stanowi o niebanalności powieści. Ale trzeba się na niego przestawić. Wczuć. Zasmakować. Jest niezwykły, z początku może wydawać się dziwny i zgoła chaotyczny, ale - jak to mówią - apetyt rośnie w miarę jedzenia. A dla wytrwałych nagroda. Wraz z przekładaniem kolejnych ...

Najlepsza i najczęściej nagradzana powieść laureata Literackiej Nagrody Nike 2012.


Akcja tej powieści rozgrywa się w roku 1943 w podwarszawskich Tworkach. Jej bohaterowie to grupka dwudziestolatków, dziewcząt i chłopców, Polaków i Żydów, którzy pracują w pozostającym pod niemieckim zarządem szpitalu psychiatrycznym. Okazuje się, że jedynym normalnym miejscem w nienormalnym świecie jest zakład dla obłąkanych. Znajdują tu azyl, dający nadzieję na w miarę spokojne i godne przetrwanie okupacji. W chwilach wolnych od zajęć młodzi bawią się, flirtują, spacerują po malowniczej okolicy, deklamują wiersze. Wydaje się, że piekło okupacji hitlerowskiej ich nie dotyczy. Ta beztroska nijak się ma do ponurych czasów, w których przyszło im żyć, a których grozę w pełni zdaje się początkowo odczuwać chyba tylko czytelnik. Lecz ni stąd ni zowąd, po cichu i niezauważenie, znikają z kart powieści jej kolejni bohaterowie. Pozostają po nich tylko pożegnalne listy.


[Wydawnictwo Wielka Litera, 2012]

Kiedy Danka czytała o kolejce wywożącej Jurka w nowe za miastem, o rzeczce za płotem jak modry Dunaj w krainie szarych ludzi, o pokoju z pingwinem i wartowniku na spocznij przy topolach na baczność, Jurek już nie burek, lecz homo księgujący i człowiek do wszystkiego, od trzech dni kolejkę słyszał tylko z dala, w rzeczce się nie przejrzał, od trzech dni wciskał cyfry w rubryki i pisał po naszemu, co mu naszprechano. Obok biurka Broni i Jabłkowskiej sekretarki postawił Jurek w tym czasie, dla nas ...