Książka: Pożegnanie z Afryką

Pamiętacie? "Tę książkę, którą wtedy czytałem, wziąłem z biblioteki przez omyłkę. Dali mi inną, niż chciałem, ale spostrzegłem się dopiero po powrocie do swojego pokoju. Wpakowali mi "Pożegnanie z Afryką" Isaka Dinesena. Bałem się, że to będą nudy na pudy, ale nie: książka okazała się dobra. Uczyć się nie lubię, ale czytam dużo. (...) Lubię takie książki, żeby od czasu do czasu można się było pośmiać. (...) Dopiero wtedy wiem, że mnie książka naprawdę zachwyciła, jeżeli po przeczytaniu myślę o j...

Od dawna byłam bardzo ciekawa tej książki. Książki, o której słyszałam od lat. a nigdy nie miałam okazji jej przeczytać. Książki, którą postrzegałam przez pryzmat filmu. I okazało się, że niesłusznie. Karen Blixen, duńska arystokratka, wydała "Pożegnanie z Afryką" w 1937 r. pod pseudonimem Isak Dinesen. Po wielkim sukcesie książki odkryto, że pod tym nazwiskiem kryje się kobieta. Dlaczego akurat taki pseudonim? Karen wyjaśniała, że Dinesen to jej nazwisko panieńskie, a Isak znaczy "ten, który...

"Miałam farmę...". Gdy czytam te słowa, mam dreszcze. Książka trafiła w moje ręce przez przypadek. Jako nastolatka przeżyłam okres zafascynowania Robertem Redfordem. Najpierw więc widziałam film z nim, dopiero potem sięgnęłam po książkę. Z początku byłam rozczarowana. Spodziewałam się opisu romansu, perypeti głównych bohaterów... A co znalazłam? Opisy pejzaży Afryki, szczegółowe analizy polowania na lwy, historię choroby małego, czarnoskórego chłopca, opis ceremonii weselnych... Zakochałam si...

"Pożegnanie z Afryką" to zbiór ciekawych opowiadań, a raczej historii o życiu na farmie. Tu Afryka nie jest przedstawiana jako krwiożerczy i okrutny kraj, ale jako jedno z najwspanialszych miejsc na Ziemi. Autorka bardzo ciepło opisuje mieszkańców swojej farmy. Ich zwyczaje, wady i zalety. Książkę czyta się bardzo dobrze, choć czasem miałam nieodparte wrażenie, że to zbiór "lużnych" opowieści, które nie zawsze następują po sobie w porządku chronologicznym, przy czym absolutnie nie uważam teg...

Kto przed przeczytaniem oglądał film pod tym samym tytułem, może czuć się nieco rozczarowany. Książka nie jest bowiem ani romansem, ani przygodą, a nawet chronologia nie do końca jest zachowana. Czytając książkę, o filmie należy zapomnieć. Bo też i autorce wcale nie zależało na pisaniu powieści, tylko na przedstawieniu swojego zafascynowania Afryką. Wątek osobisty nie pojawia sią wcale. Nawet własnego męża autorka nie umieszcza w książce. Pojawia się o nim tylko jedna wzmianka i to tylko prz...

"Pożegnanie z Afryką" to piękny zbiór impresji o Kenii, takiej, jaką była, gdy przebywała tam autorka (zgodnie z notką bibliograficzną z Encyklopedii Powszechnej PWN Karen Blixen przebywała tam w latach 1914-1931). Sercem opowieści jest farma u podnóża gór Ngong. Farma, zasadniczo utrzymująca się z uprawy kawy, jawi się jako miejsce magiczne. Z jednej strony to ostoja "europejskości" na tym dalekim kontynencie: wygodne sprzęty, wystawna porcelana, dobra kuchnia (prowadzona przez z trudem wys...

Powieść autobiograficzna, jedna z najpiękniejszych książek o Afryce, z wyczuciem wydobywająca różnice między kulturą a naturą, obalająca obiegowe opinie i mity o prymitywizmie mieszkańców Czarnego Lądu. Dzieje duńskiej baronowej, "siostry Szeherezady", jak zwykła o sobie mówić autorka, przeniósł na ekran Sidney Pollack. W nagrodzonym siedmioma Oscarami (1986) filmie niezapomniane kreacje stworzyli Meryl Streep i Robert Redford.


Karen Blixen (1885-1962), pisarka duńska, tworząca także w języku angielskim. Studiowała w akademii sztuk pięknych w Kopenhadze, Paryżu i Rzymie. Po ślubie w 1914 roku wraz z mężem przeniosła się do Kenii, gdzie prowadziła plantację kawy. W 1931 powróciła do Danii. W Polsce zyskała popularność dzięki powieści "Pożegnanie z Afryką" (1937, wyd. pol. 1962). Jest też autorką opowiadań ("Siedem fantastycznych opowieści" 1935, wyd. pol. 1977) oraz nowel (zbiory: "Zimowe opowieści" 1942, "Anegdoty o przeznaczeniu" 1955 - oba wyd. pol. 1995).


[Wydawnictwo Muza SA, 2012]

Młoda Dunka wyjeżdża z mężem do Afryki. Tu zakłada plantację kawy. Mimo kłopotów i przeciwności losu zostaje w tym kraju dłużej niż planowała. Odkrywa, że ludzie, choć pochodzą z różnych kontynentów, nie różnią się od siebie. Książka i film są zupełnie różne, ja mogę ten film oglądać godzinami.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ wiedziałam, że jest to autobiografia. Lubię czytać historie, które zdarzyły się naprawdę. Wiele rzeczy zachwyciło mnie w tej powieści. Autorka jest otwarta na wszelkiego rodzaju nowe doświadczenia, podchodzi do nich bez skrępowania, bez strachu. Jest bardzo silną kobietą. Potrafi walczyć o swoje marzenia. Z akceptacją podchodzi do różnic kulturowych, bez uprzedzeń porównuje obyczaje europejskie i afrykańskie, a także obyczaje związane z różnymi religiami. Ma nie...

Czy miałeś kiedykolwiek ochotę, człowieku, wsiąknąć w ziemię czy zespolić się z zielenią traw i szorstkością kory drzew? Kiedy patrzę na przepiękne scenerie rodzinnych stron u moich stóp, czuję, jak przepełnia mnie ogromna wdzięczność i miłość, że mogłam tu żyć i jednocześnie ogromny smutek z powodu konieczności opuszczenia tego miejsca. Kiedy spaceruję po łąkach i brzegiem rzeki, chłonę całą sobą czyste powietrze i nie chcę wracać do murów stolicy, ale muszę... Kiedy obejmuję miejskie drzewa, t...