Witam, pamiętam, że kiedyś czytałam fragment pewnej książki.
Mianiowicie wszystko było z perspektywy oprawczyni.
Była sobie grupka licealistów chyba i dołączyła do nich (prawdopodobnie) nowa uczennica i miała na imie Róża, jeśli się nie mylę.
Wygrała konkurs pisarki co skutkuje tym, że jej książka zostaje wydana. Wtedy oprawczyni stwierdziła, że to powód czemu padła ich ofiarą (bo za bardzo udzielała się czy coś takiego).
Było jeszcze napisane chyba, jak ja gnębili mniej więcej, ale tego nie pamiętam.
Końcówka fragmentu była taka, że siedzieli w jakimś parku i mówili o tej dziewczynie. Oprawczyni mówiła, że pisali niektórzy opinie o jej książce typu "jest żydówką" "nie warto tego czytać" itp.
Nie pamiętam zbytnio o czym rozmawiali, ale oprawczyni stwierdza coś w stylu "w sumie nie wiadomo, czy jest żydówką...pisali byle by pisać, nawet jeśli to nieprawda..."
(i chyba, też czytała tą książke bo potem było "nikt nie czytał tej książki poza mną...też nie pisałam żadnej opinii, ale oczywiście nie powiem im tego" do tego nie jestem pewna)
"czy gnębienie jej ma sens? Czy ja nie robię tego dlatego bo inni tak robią?" I prawdopodobnie żałuje, że ją gnębiła.
Pamiętam, że tytuł posiadał coś w stylu "co się stało z" i prawpodobnie została napisana przez polke (lub polaka). Jeśli ma być to pomocne to fragment znajdował się jednym z podręczników "słowa na start" z języka polskiego z okresu 2019-2016 starszej podstawy programowej.