W dziejach każdego narodu można wyodrębnić okresy szczególnie trudne dla jego członków. Takimi okresami są czasy wielkich przemian, które nie odbywają się zazwyczaj w sposób pokojowy. Jednym z takich okresów w długiej historii dumnego narodu perskiego, który pociągnął za sobą wielkie zmiany w niemal wszystkich dziedzinach życia ludzkiego były pierwsze wieki, jakie nastąpiły po najeździe arabskim na ten kraj w siódmym wieku naszej ery. W swojej niewielkiej co do rozmiarów książce pod wiele mówiącym tytułem ''Wieki Milczenia'' (link: Wieki milczenia: Wczesne średniowiecze Persji (Składanek Bogdan)) polski iranista, pan Bogdan Składanek przybliża swoim czytelnikom ten niezwykle burzliwy, pełny zmian i trudnych wyborów dla mieszkańców perskich ziem, czas. Najazd wojsk arabski na Persję Sasanidów spowodował coś, co zdarza się bardzo rzadko w dziejach ludzkich. Chodzi o to, że w przeciągu bardzo krótkiego czasu (około kilku pokoleń) na bardzo dużym terenie nastąpiła radykalna zmiana cywilizacyjna w każdym zakresie ludzkiej egzystencji. Po tym zbrojnym podboju, w wyniku którego ziemie perskie stały się częścią (początkowo rosnącego, jak na przysłowiowych ''drożdżach'') kalifatu Umajjadów, kraj potomków Dariusza i Kserksesa przeszedł transformację z rządzonego przez zaratustriańską elitę państwa w kraj islamski. Nie była to jednak transformacja, z jakiej rezydujący wówczas w Damaszku w Syrii kalifowie mogliby się w pełni cieszyć. Świadomi swojej cywilizacyjnej odrębności Persowie od samego początku przejawiali wyraźne skłonności do różnych, nowopowstałych odmian islamu (także i tych zmieszanych z zaratustrianizmem), w akceptacji których upatrywali oni być może szansę na zachowanie swojej narodowej i kulturowej odrębności od reszty muzułmanów. Zostało im to do dzisiaj, ponieważ w przeciwieństwie do większości wyznawców nauk Proroka są oni Szyitami. Warto jest stwierdzić, że zyskowny i stosunkowo łatwy podbój Sasanidzkiej Persji zemścił się poźniej dość mocno na, początkowo zwycięskich, ale zbyt pazernych na władzę Umajjadach, gdyż właśnie z wielkim popraciem ludności perskiej z okolic Merwu ruszyła przeciwko nim buntownicza armia, której zwycięstwo zapoczątkowało długie rządy Abbasydóm, a wspomagającym ich Persom dało pozycję intelektualnej elity nowego imperium. Zdetronizowani i zdziesiątkowani Umajjadzi, na otarcie łez, znaleźli po latach poszukiwań swoje nowe królestwo w dalekiej i pięknej Hiszpanii. Mimo tego nigdy nie przestali oni tęsknić za utraconym imperium, z Syrią, jako jego centrum. Najpotężnijszy władca, pochodzący z tej nowej linii Umajjadów ogłosił się parę wieków poźniej nowym kalifem, co miało miejsce w 929 roku.

Książka została napisana przystępnie, dlatego jej lektura pomaga zrozumieć skomplikowane przemiany, jakie pociągnął za sobą upadek, niegdyś potężnej dynastii Sasanidów oraz popierającego ją zaratustriańskiego kleru.