Ostatnio ukazało się nieco książek autorstwa polskich badaczy starożytności klasycznej, będących przedstawicielami młodego pokolenia. Jednym z przykładów takiej, moim zdaniem udanej publikacji jest książka napisana przez pana Adriana Szopę pt. ''Flavius Merobaudes. Wódz i Poeta z V wieku'' (link: Flavius Merobaudes: Wódz i poeta z V wieku (Szopa Adrian)). Jest to praca traktująca o obecnie prawie zapomnianym, pochodzącym najprawdopodobniej z Hiszpanii, bardzo bliskim współpracowniku wielkiego ''Ostatniego Rzymianina'', czyli samego Aecjusza Flawiusza. Życie i aktywność głównego bohatera omawianego opracowania przypadają na pierwszą połowę V wieku naszej ery, czyli stulecia wielkich i gwałtownych przemian całego zachodniego świata. Takie czasy wydają nietuzinkowych ludzi, do których, zbierający laury zarówno na poetyckim, jak i wojennym polu, poeta i żołnierz Flavius Merobaudes oraz jego dużo bardziej znany ''przełożony'' niewątpliwie należeli. Twórczość (bardzo skromna jej część) owego wszechstronnego poety, który służył także swoją panegiryczną twórczością dzielnemu Aecjuszowi zachowała się do naszych czasów dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności. Wysoka cena materiału, na którym pisano, sprawiła, że wiele starych dokumentów zapisywano ponownie, tworząc tak zwane palimpsesty. Na jednym z takich palimpsestów z Sankt Gallen zachował się niewielki kawałek poetyckiego dorobku Flaviusa Merobaudesa, na podstawie którego pan Adrian Szopa stara się scharakteryzować jego twórczość oraz epokę, w której przyszło mu działać i tworzyć. Zachowane panegiryki, jakie poeta stworzył dla chwały swojego ''przełożonego'' świadczą niewątpliwie o niemałym kunszcie poetyckim późnorzymskiego wodza. Aecjusz był zapewne zadowolony z literackiej pracy Flaviusa Merobaudesa, jako piewcy jego własnych dokonań. Autor książki, pan Adrian Szopa stara się odeprzeć zarzuty wobec późnorzymskiej poezji, jakie to pod jej adresem formułowali, zapatrzeni na literaturę okresu augustiańskiego, uczeni lat minionych. Trzeba zawsze pamiętać, że literatura stanowi odbicie czasów, w jakich była tworzona, dlatego przede wszystkim na ich tle powinna być ona analizowana. Żałować należy, że tak mało materiału literackiego dotarło do nas z tych burzliwych czasów, z których wyłonił się, diametralnie inny od starożytnego, średniowieczny świat.