Jeśli literatura w czasach maili, smartfonów, światłowodów ma jeszcze jakikolwiek sens, to właśnie taki, by wytrącać nas z błogostanu i spokoju, w jakim wygodnie się umościliśmy, pozwalając sobie na myślenie, że to świat zwariował, lecz my z tym nie mamy nic wspólnego. Proza Aleny Brava wytrąca nas z tego błogostanu i spokoju, długo nie dając o sobie zapomnieć.

Bohaterowie "Godziny policyjnej dla jaskółek" – członkowie barwnej, białoruskiej diaspory mieszkającej na Kubie, szefowa powiatowego domu kultury, wychowywana przez despotyczną matkę, chora na raka staruszka, myśląca obsesyjnie tylko o tym, jak jej niezaradny życiowo, pięćdziesięcioletni "dzidziuś" sobie poradzi, gdy jej zabraknie – narysowani mocną, wyrazistą, kreską, to lustro, w którym możemy przejrzeć się my wszyscy. Świat bowiem nie toczy się "osobno", niezależnie od nas, lecz jest dokładnie taki, jacy my jesteśmy – zbudowany z naszych lęków, obsesji i fobii, jakie wynosimy z dzieciństwa i niesiemy ze sobą przez całe życie. Zasłaniając się tymi lękami i fobiami, "trudnym dzieciństwem", "trudną historią narodu", "niełatwym życiem", zwalniamy się z odpowiedzialności za to, by ten świat uczynić lepszym. Więc kto ma to zrobić jak nie ty? – zdaje się pytać Alena Brava.

"Godzina policyjna dla jaskółek" to uniwersalna przypowieść o "grzechu zaniechania" względem świata nas wszystkich i literatura najwyższej próby.


Alena Brava urodziła się 18 sierpnia 1966 w miejscowości Barysau, w obwodzie mińskim w Białorusi. Z wykształcenia jest dziennikarką. Po krótkim okresie pracy w lokalnej gazecie w Barysawie udała się wraz z mężem i córką na Kubę. Po powrocie od 1990 roku mieszka i pracuje w Barysawie, jest zastępcą redaktora naczelnego gazety "Adzinstva" ("Jedność").

Jej pierwsza książka "Godzina policyjna dla jaskółek", wydana przez wydawnictwo Mastackaja Litaratura w 2004 roku w serii "Debiut", została wyróżniona nagrodą literacką "Gliniany Veles". Jest laureatką niezależnych nagród literackich, międzynarodowej nagrody Franc-Tireur USA – Silver Bullet (2013). Była nominowana do nagrody Jerzego Giedroycia (2013, 2014). Jej teksty tłumaczono na język rosyjski i niemiecki.

[Fundacja Sąsiedzi, 2017]