Witajcie. Pytanie mam chyba do trochę starszej części użytkowników, albo do tych, którzy tak jak ja lubią książki z duszą.
Książkę czytałam dawno, poleconą przez babcię, ponoć ten cudowny romans był hitem w czasach jej młodości. Zapamiętałam tylko trochę fabuły, trochę chaosu po latach się wkradło, ale mam nadzieję, że pomożecie.
Książka opowiada historię młodego małżeństwa. On na pewno miał na imię Jurek, żona mówiła do niego Juruś. Łączyła ich wielka miłość. Mieszkali w kamienicy w Warszawie, on chyba pracował jako urzędnik.. Gdy wybuchła wojna (nie pytajcie która, ale raczej II WŚ) on poszedł na front. Ona czekała na niego bardzo wiernie, przez chyba prawie 20 lat. Wyczekiwała swojego Jurusia, szukała w urzędach, spisach osób zaginionych. O ile dobrze pamiętam w końcu u jej drzwi pojawił się inny mężczyzna, który również miał na imię Jurek. Nie jestem pewna, ale chyba ona wzięła go za zaginionego męża. Tymczasem Jurek, Jerzy (?) najpierw był zesłany do łagrów, a gdy stamtąd wyszedł stracił pamięć. Zamieszkał z jakąś kobietą, pomagał jej, chyba nawet z nią był, ale cały czas próbował odzyskać wspomnienia. Gdy jakieś szczątkowe informacje zaczęły do niego wracać, pojechał do Warszawy i przeraził się widokiem doszczętnie zniszczonego przez wojnę miasta. Utrudniało to znacznie odzyskanie pamięci. Kamienica jednak stała w tym samym miejscu, ale mieszkanie było puste. Żona chyba pojechała z nowym Jurkiem do sanatorium..? On wyruszył by ją odnaleźć.
Książka była piękna, cudownie pokazywała obraz zniszczonej Warszawy, lęk i niepokój kobiet o bliskich. O ile dobrze pamiętam, choć nie chciałabym sugerować złych tropów- tytuł składał się z 3 słów. Książka wydana jakoś po wojnie chyba, okładki nie były wtedy ładne, nie zawierały zbyt często rysunków. Może ktoś sobie coś skojarzy i podsunie tytuł.
Z góry bardzo dziękuję i pozdrawiam.