„Większość ludzi (…) nauczonych jest nie wierzyć w świat demonów. (…) Większość z nas po prostu nie chce mieć do czynienia z demonami. Czujemy, na poziomie emocji, że nie damy sobie rady. Musimy więc to dyskredytować, mówiąc, że to tylko fantazja”[1]

Już zmarli Ed i Lorraine Warren zasłynęli jako para demonologów. Na podstawie ich brawurowych śledztw w świecie duchów stworzono książki i filmy. Taka działalność musiała wzbudzać kontrowersje – a jednak ta para jawiła się nie jako ludzie szukający poklasku i taniej sensacji, lecz raczej specjaliści, którzy chcą pomóc innym w sytuacjach nieomal nie z tej ziemi. Często na prośbę policji brali udział w dochodzeniach i z sukcesem typowali sprawców.

Skromna książeczka „Opętania: Historie prawdziwe” zawiera relacje z najciekawszych spraw ujęte w formie reportażu czy wywiadu. Nie ma się co nastawiać na opowieści z dreszczykiem – to raczej zbiór suchych faktów, podanych w przystępny sposób.

Znajdziemy tu m.in. wywiad poświęcony sprawie Amityville (która weszła już w obręb popkultury), sprawy niewyjaśnionych, brutalnych morderstw, historię „nie do opisania” (przywodzącą na myśl w pewnych aspektach „Psychozę”), opowieść o duchu w domu Jane Seymour, o legendarnej Wielkiej Stopie (czy Lorraine Warren naprawdę nawiązała kontakt z tą istotą, czy było to tylko tzw. tulpa – fizyczna manifestacja tego, co jest projekcją umysłu?), o nawiedzonej wiosce Duddleytown, o dziewczynach, które poprzez błahe, zdawałoby się, zabawy zaprosiły do siebie demony, czy wreszcie o eksplozji poltergeistów, które ujawniły swą działalność na oczach wielu świadków.

Można w te historie nie wierzyć – a jednak trudno, nawet przy sceptycyzmie, wyjaśnić, skąd Warrenowie znali odpowiedzi na pewne pytania (na przykład o sprawców zbrodni). Cóż, jak pisze we wstępie Robert David Chase :

„Opowieści te mogą być szokujące, alarmujące i niepokojące, jednak Warrenowie je przeżyli i wiedzą, że są prawdziwe”[2].

[1] Ed i Lorraine Warren, Robert David Chase, „Opętania. Historie prawdziwe”, tłum. Martyna Plisenko, Wydawnictwo Replika, 2019, s. 184-185.
[2] Tamże, s. 12.