„- Nie jestem zwykłym zwierzęciem.
- No to kto ty jesteś?
- Niuniuch.
- Nie ma niczego takiego na świecie....”[1].

Dziewięcioletni Bercik Brzezina – narrator „Bercika i niuniucha” Petry Soukupovej - jest bardzo zły, przede wszystkim na mamę – o to, że mama „nie mieszka już z tatą, że woli Richarda”[2]. Na domiar złego chłopiec musi wyjechać z mamą i Richardem do domu letniskowego jego rodziny. Buntuje się od początku – udaje, że nie dba o konsolę Nintendo otrzymaną w prezencie na koniec roku szkolnego, nie chce się bawić z dziećmi z rodziny Richarda. Staje się nieznośny. Nieoczekiwanie w pobliskim lesie spotyka niuniucha – sympatyczne, mądre stworzonko. Czego nauczy go nowy przyjaciel? Czy coś w życiu Bercika ma szansę się zmienić?

Bercik się skarży: „My nie jesteśmy normalną rodziną, więc nie mamy jednego nazwiska. Mama nazywa się Rozehnalova – jak babcia, ja nazywam się Brzezina – jak tata, a Richard nazywa się Sóweczka, jak sóweczka, nawet nazwisko ma głupie”[3]. Czeska pisarka konfrontuje swego bohatera z sytuacją trudną i nieobcą dla wielu współczesnych dzieci. Bercik niejako wbrew sobie staje się elementem rodziny patchworkowej. Wyżywa się na mamie, kierowany źle rozumianą lojalnością wobec taty, nie pozwala sobie polubić Richarda. Soukupova kreśli bardzo wiarygodny portret dziecka zbuntowanego w obliczu nowej sytuacji, ale przecież wrażliwego. Niuniuch okazuje się lekarstwem na przygnębiającą samotność i zagubienie. To właśnie z nim Bercik może porozmawiać, wyżalić się, poskarżyć. Niuniuch nie zawsze będzie się z nim zgadzał, ale ma dla niego dużo zrozumienia.

Mądra to książka – jak wszystkie powieści Soukupovej – bardzo aktualna, wyzuta z męczącego dydaktyzmu, oferująca młodemu czytelnikowi wiarygodne postaci, sporo realizmu (mimo elementów fantastycznych) i ciekawą fabułę. To satysfakcjonująca lektura – obowiązkowa dla dzieci z rodzin patchworkowych.

Jestem pewien, że dziecięcy czytelnik może polubić zarówno Bercika, jak i Niuniucha. Zresztą sądzę, że ten dorosły też.

[1] Petra Soukupova, „Bercik i niuniuch”, przeł. Julia Różewicz, Wydawnictwo Afera 2019, s. 45.
[2] Tamże, s. 14.
[3] Tamże, s. 11.