"Moja Jugosławia" to druga powieść w dorobku prozatorskim słoweńskiego pisarza Gorana Vojnovicia, wydana w 2012 roku. Utwierdziła jego pozycję wybitnego twórcy średniego pokolenia, którą zdobył trzy lata wcześniej głośnym debiutem "Čefurji raus!" (wyd. pol. Czefurzy raus!" 2010, przeł. Tomasz Łukaszewicz).

Książka ukazuje proces kształtowania się tożsamości młodego pokolenia tuż przed końcem istnienia Jugosławii i przez pierwszych kilkanaście lat po powstaniu na jej gruzach państw narodowych. Przedstawicielem tej generacji jest główny bohater, Vladan Borojević, syn Słowenki i Serba, oficera Jugosłowiańskiej Armii Ludowej. Służbowy wyjazd do Belgradu ojca wraz z rodziną i początek wojny w 1991 roku kończą szczęśliwe dzieciństwo chłopca w Puli. Ojciec znika z jego życia. Po siedemnastu latach Vladan przypadkowo trafia na jego ślad w internecie (generał Borojević ukrywa się jako zbrodniarz wojenny) i wyrusza do krajów byłej Jugosławii w poszukiwaniu ojca. Jest to też wędrówka w poszukiwaniu przyczyn poczucia obcości, braku zakorzenienia i odebranej mu niegdyś tożsamości. Vladan zaczyna rozumieć, że rozpad jego rodziny ściśle łączy się z dezintegracją świata, który bezpowrotnie przeminął, i że głębokie zaburzenia relacji rodzinnych i społecznych są konsekwencją wojny.

"Moja Jugosławia", będąc także przewodnikiem po jugosłowiańskim krajobrazie pamięci, z cennymi obserwacjami zjawisk społecznych, etnicznych i obyczajowych, prezentuje krytyczne, lecz niepozbawione humoru spojrzenie jej autora na stereotypy związane z mieszkańcami Bałkanów.

Powieść Gorana Vojnovicia, choć osadzona w realiach Jugosławii, dzięki swojemu uniwersalizmowi znajduje licznych odbiorców w innych kręgach kulturowych. Do tej pory została przetłumaczona na kilkanaście języków i bardzo dobrze przyjęta zarówno przez wielbicieli dobrej prozy, jak i krytyków.


Goran Vojnović (1980), słoweński pisarz, reżyser, scenarzysta, dziennikarz i felietonista. Mieszka i pracuje w Lublanie. Absolwent reżyserii lublańskiej Akademii Teatralnej, Radiowej, Filmowej i Telewizyjnej.

Debiutował zbiorem wierszy "Lep je ta svet" ("Piękny jest ten świat", 1998), następnie opublikował trzy powieści: "Čefurji raus!" (2008; "Czefurzy raus!" 2010), "Jugoslavija, moja dežela" (2012; "Moja Jugosławia" 2019) i "Figa" (2016; "Figa" 2020) oraz tom felietonów.

Dorobek filmowy Vojnovicia obejmuje filmy krótkometrażowe i dwa pełnometrażowe filmy fabularne (reżyseria i scenariusz): "Piran/Pirano" (2010) i "Czefurzy raus!" (2013). W Lublanie w teatrze Glej (2009) wystawiono monodram na podstawie książki "Czefurzy raus!", a w Teatrze Narodowym (2015) adaptację "Mojej Jugosławii".

Vojnović za wszystkie trzy powieści otrzymał w latach 2009, 2013 i 2017 nagrodę Kresnik dziennika "Delo", przyznawaną za najlepszą powieść poprzedniego roku (odpowiednik Nagrody Literackiej Nike). Jest też laureatem innych nagród w dziedzinie filmu i literatury, m.in. Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2020.


[Wydawnictwo Akademickie Sedno, 2020]