Pierwsza publikacja albumowa poświęcona wybitnemu artyście polskiemu, Wojciechowi Weissowi (1875-1950). Jego twórczość, sięgająca swymi początkami zarania Młodej Polski, towarzyszyła następnie przemianom naszej sztuki i współuczestniczyła w kształtowaniu się kolejnych jej kierunków. Jest zatem w malarstwie Weissa akademicka poprawność, jest przybyszewszczyzna i dekadentyzm, jest dialog z kulturą antyczną i jej mitologią, jest zafascynowanie sztuką japońską i twórcza jej trawestacja. Jest okres biały - radosny i intensywny - wykorzystujący wpływy japońskie i francuskie dla niezwykłego, jak na pierwszą dekadę stulecia, wyzwolenia koloru.

Doświadczenie I wojny bynajmniej nie przytłacza malarstwa Weissa mroczną refleksją, wręcz przeciwnie, jego obrazy coraz bardziej nasycają się barwą i światłem, a rodzinna "arkadia" w Kalwarii Zebrzydowskiej staje się najwspanialszym plenerem. W latach dwudziestych, kiedy sztuka europejska po pierwszej eksplozji awangardy oddycha klasyczną formą i modelunkiem, ten sam klasycyzm pobrzmiewa w strukturze obrazów Weissa. W latach trzydziestych twórczość artysty zabrzmi ponownie mocną nutą ekspresjonistycznego niepokoju. W końcu epilog, porażający trwogą II wojny światowej, ale i tu momenty smutnej refleksji Weiss przeplata - do ostatnich chwil życia - radosną afirmacją otaczającego go świata.


[Wydawnictwo Olesiejuk, 2015]