Nowy przekład jednej z najsłynniejszych książek XX wieku, określanej czasem jako "biblia latynoamerykańskiej lewicy". "Otwarte żyły Ameryki Łacińskiej" uczyniły swojego autora Eduarda Galeana klasykiem jeszcze za życia. Powstała w latach 70. opowieść o historii kontynentu od czasów odkrycia Kolumba aż po współczesność była jedną z pierwszych książek z dziedziny ekonomii politycznej, która została napisana z perspektywy wykluczonych i przegranych. Tym samym zapoczątkowała popularny obecnie nurt "ludowej historii", w którym punktem wyjścia jest przeciętny obywatel, a nie wielkie procesy i epokowe zdarzenia.


"Żyły Ameryki Łacińskiej pozostają otwarte. Zmieniają się formy eksploatacji, narzędzia wyzysku, przepisy administracyjne i reguły prawa. Ale - jak w pierwszych słowach tej książki - niektóre kraje nadal specjalizują się w wygrywaniu, a inne w przegrywaniu".

Z posłowia Artura Domosławskiego


"Wydać Eduarda Galeana to opublikować wroga: wroga zakłamania, obojętności, a przede wszystkim zapomnienia. Dzięki niemu nasze zbrodnie zostaną zapamiętane. Jego wrażliwość jest miażdżąca, jego prawdomówność - wściekła".

John Berger


Eduardo Galeano - żyjący w latach 1940-2015 jeden z najwybitniejszych urugwajskich pisarzy, dziennikarz i publicysta. Karierę dziennikarską rozpoczął w latach 60., pracował we wpływowym tygodniku "Marcha", dzienniku "Época", jego teksty ukazywały się również w "Monthly Review" i "The Nation". W 1973 roku, po wojskowym przewrocie w Urugwaju, Galeano został aresztowany, a następnie zmuszony do opuszczenia kraju. Osiedlił się w Argentynie, gdzie założył magazyn kulturalny "Crisis", jednak po puczu Jorgego Videli w 1976 roku uciekł do Hiszpanii. Do Urugwaju wrócił dopiero w 1985.

Jego twórczość literacka wykracza poza utarte ramy gatunków literackich - łączy elementy dokumentu, fikcji, reportażu, analizy politycznej i historycznej.

Pierwsza polska edycja "Otwartych żył..." ukazała się w przekładzie Ireny Majchrzakowej i Marka Majchrzaka (Kraków 1983). Inne jego dzieła dostępne polskim czytelnikom i czytelniczkom to m.in. "Dnie i noce" (przeł. Maria Dembowska, Warszawa 1987), "Dzieci czasu" (przeł. Katarzyna Okrasko, Warszawa 2019), "Futbol w słońcu i cieniu" (przeł. Maciej Zglinicki, Kraków 2022).


"Bieda nie jest zapisana w gwiazdach; zacofanie nie jest skutkiem nieprzeniknionego Bożego zamysłu. Wkraczamy w epokę rewolucji, epokę odkupienia. Klasy dominujące niespokojnie rozglądają się wokół, strasząc wszystkich piekłem. Prawica w pewnym sensie ma rację, gdy utożsamia się ze spokojem i porządkiem: to porządek oparty na codziennym upokorzeniu większości, ale jednak porządek; to spokój na myśl, że niesprawiedliwość pozostanie niesprawiedliwością, a głód głodem".

fragment


[Wydawnictwo Filtry, 2022]