Książka ta jest drugą z trylogii. W porównaniu z pierwszą i kolejną jest "mało ciekawa". W tej części wielkiej przygody drużyna jest rozdzielona. Okazuje się, że każdy ma zadanie do spełnienia i nie są to nic nieznaczące epizody. W tym miejscu mamy wiele wątków, osobnych opowieści. Każdy z bohaterów przeżywa chwile zwątpienia, samotności i grozy.

Ten tom jest zdecydowanie ponury i czasami jest to przytłaczające. Nie znaczy to, że nie warto go przeczytać. Każda z części trzylogii zawiera uniwersalne przesłania, którym warto się przyjrzeć.