Pod koniec maja 1905 roku Warszawą wstrząsnęła kolejna fala przemocy, znana jako pogrom domów publicznych. Przez kilka dni warszawscy robotnicy i rzemieślnicy, w większości Żydzi, napadali na członków miejscowego półświatka - stręczycieli, złodziei, oszustów i paserów - niszcząc jednocześnie lokale związane ze środowiskiem przestępczym i oferujące płatne usługi seksualne: kawiarnie, szynki, domy publiczne, domy schadzek oraz prywatne mieszkania. Zebrane w niniejszej książce źródła, wpisując te wydarzenia w różne konteksty - rewolucji 1905 roku, prostytucji, przestępczości i marginesu społecznego, ruchu robotniczego - pozwalają na przedstawienie zamieszek w całej ich złożoności.

Przedrukowane teksty ukazują, w jaki sposób różne grupy społeczne reagowały na nową rzeczywistość: dołączając do grup przestępczych lub masowego ruchu robotniczego, stosując lub odrzucając przemoc, tworząc nową tożsamość, nawołując do głębokich przemian społecznych czy też wspierając grupy postrzegane jako potrzebujące pomocy.

Ze względu na złożone tło wydarzeń publikacja jest kierowana zarówno do badaczy, jak i do szerokiego grona osób zainteresowanych nie tylko rewolucją 1905 roku, lecz także kulturą robotniczą, życiem codziennym w Polsce pod zaborami, marginesem społecznym, prostytucją i mentalnością społeczeństwa ziem polskich na początku XX wieku.


[Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2022]