Gyula Krúdy (1878-1933) doczekał się miana pisarza pisarzy. Jak ktoś wyliczył - ośmiu na dziesięciu autorów węgierskich kocha Krúdyego. Był bodaj najbardziej pracowitym węgierskim prozaikiem: pozostawił po sobie niemal siedemdziesiąt powieści, około trzech tysięcy opowiadań, ponad tysiąc artykułów.

Krúdy - bywalec kawiarń i spelunek, a także domów schadzek, uczestnik pojedynków, beneficjent romansów - przeżycia mieszał z fikcją, malując liryczno-oniryczny portret Budapesztu i jego mieszkańców, a także prowincji, po której żeglował w ślad za swoim melancholijnym Sindbadem.

Jego proza zestawiana jest często z dokonaniami Prousta, Kafki i Schulza. Znajdujemy tu wątki erotyczne, czystej wody surrealizm oraz topos małego miasteczka z jego "drętwą nudą", z postaciami osadzonymi w zmitologizowanej przestrzeni rynku, gospody, cmentarza i szkoły tańca.


[Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019]