Słyszą, że są beztalenciami, pracują zbyt wolno albo generują za mało kliknięć. Ale i tak z jakiegoś powodu nie tracą posad i dostają kolejne zwykle gówniane teksty do napisania. Ktoś musi w końcu generować treści - oczywiście na umowie o dzieło, bo w mediach etat to rzadkość. Ten ktoś usłyszał też kiedyś, że jest dobry w swoim fachu albo, że ma wielki potencjał. Wierzy, bo przecież dostał robotę w redakcji poczytnego tygodnika albo telewizji i prostą instrukcję: przykładaj się i haruj, a wejdziesz kiedyś na sam szczyt. Mijają lata, a dziennikarze i dziennikarki wciąż tkwią na pierwszym piętrze - sfrustrowani, zajechani psychicznie, gardzący swoją pracą i wstydzący się niskich zarobków. Oto ich historie.


Paulina Januszewska - rocznik '92. Dziennikarka "Krytyki Politycznej", w przeszłości związana m.in. z redakcją "Newsweeka". Absolwentka rusycystyki i dokumentalistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Laureatka konkursu Dziennikarze dla klimatu, w którym otrzymała nagrodę specjalną w kategorii "Miasto innowacji" za artykuł: "A po pandemii chodziliśmy na pączki. Amsterdam już wie, jak ugryźć kryzys". Nominowana za reportaż "Już żadnej z nas nie zawstydzicie!" w konkursie im. Zygmunta Moszkowicza "Człowiek z pasją" skierowanym do młodych, utalentowanych dziennikarzy. Pisze o prawach kobiet, klimacie i nierównościach społecznych. Prowadzi ekofeministyczny podcast "Nie ma przyszłości bez równości", w którym wraz z zapraszanymi gościniami udowadnia, że nie da się uratować planety, tkwiąc w patriarchacie.


[Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2024]