Użytkownik: benzman 30.12.2023 04:09 napisał(a):
Odpowiedź na: "Flagi pokrył kurz" to tr... | benzman Niezwykle ciekawa popremierowa rozmowa o książce, a momentami nawet szerzej o twórczości Faulknera pod tym linkiem:
https://www.youtube.com/live/FpI8bodi2LA?si=QZ-NI3fctBJFJ6sQ

Użytkownik: benzman 01.01.2024 17:34 napisał(a):
Odpowiedź na: "Flagi pokrył kurz" to tr... | benzman Faulknerowska apoteoza zwierzęcia, bez którego Jego Południe nie mogłoby istnieć (dłuższy akapit, ale piękny):

"Muł krążył i krążył, stąpając delikatnie wąskimi, podobnymi do racic kopytami po szeleszczącej trzcinie, z szyją w chomącie tak giętką, jakby była kawałkiem gumowego węża, z bokami odparzonymi od postronków, wielkimi uszyskami kłapiącymi bez życia i półprzymkniętymi oczyma drzemiącymi złośliwie pod bladymi powiekami, najwyraźniej uśpionymi monotonią ruchu. Jakiś Homer pól bawełnianych powinien wyśpiewać epopeję na cześć muła oraz znaczenia, jakie ma na Południu. To właśnie muł - bardziej niż jakiekolwiek inne stworzenie czy rzecz, wierny swojej ziemi, gdy wszyscy inni ustąpilu przed niszczycielską siłą zdarzeń, z szyderczą cierpliwością skupiony na chwili teraźniejszej i dzięki temu odporny nawet na takie warunki, które łamią ludziom serca - wydźwignął upokorzone Południe spod żelaznego buta Rekonstrukcji i nauczył je od nowa, jak czerpać dumę z pokory, a odwagę z przezwyciężania niedoli, i dokonał wręcz niemożliwego, wbrew niepokonanym przeciwnościom losu, wyłącznie dzięki swej czystej, mściwej cierpliwości. Niepodobny do ojca i do matki, nigdy nie będzie miał synów i córek; cierpliwy i mściwy (powszechnie wiadomo, że muł potrafi gorliwie i kornie harować przez dziesięć lat, by mieć przywilej kopnąć jeden raz swego właściciela); samotny, lecz nie wyniosły, samowystarczalny, lecz nie próżny; jego głos drwi z samego siebie. Wyrzutek i parias, nie ma przyjaciela, żony, kochanki ani nałożnicy; dzielnie trwa w celibacie, obywa się bez słupa czy pustynnej jaskini, nie nękają go kuszenia, nie zadręczają sny, nie koją widzenia; nie zna wiary, nadziei ani miłości. Mizantrop, przez sześć dni w tygodniu haruje bez zapłaty dla stworzenia, którego nienawidzi, przywiązywany łańcuchami do innego, którym gardzi, a przez siódmy dzień kopie swoich pobratymców lub jest przez nich kopany. Niezrozumiany nawet przez to stworzenie (czyli prowadzącego go negra), którego popędy i procesy myślowe są mu najbliższe, wykonuje obce sobie czynności w obcym otoczeniu; zarabia na chleb nie tylko dla pewnej rasy, ale też dla całej formy bytowania; jest potulny, a jego spuścizna, wraz z jego duszą, zostaje odeń odgotowana w fabryce kleju. Szpetny, niestrudzony i przewrotny, nie słucha ani rozsądku, ani pochlebstwa, ani obietnic nagrody i spełnia swe pokorne, monotonne obowiązki bez skargi, a w nagrodę dostaje po grzbiecie. Za życia wloką go przez świat i jest przedmiotem pospólnego szyderstwa; nieopłakiwany, niehonorowany, nieopiewany, zostawia swe niezgrabne kości, by bielały oskarżycielsko wśród rdzewiejących puszek, skorup talerzy i zużytych opon samochodowych na odludnych zboczach wzgórz, a jego mięso bezwiednie szybuje po niebie w żołądkach myszołowów."
str. 323-324

Któż inny mógłby napisać coś takiego, jesli nie Faulkner?

Użytkownik: jolietjakeblues 20.01.2024 20:06 napisał(a):
Odpowiedź na: Faulknerowska apoteoza zw... | benzman Tak, zwraca uwagę w powieści ten fragment.