Typ recenzji: oficjalna PWN
Recenzent: Joanna

Szczerość jest podstawą zbudowania dobrej, silnej relacji. W rodzinie, jaką stworzyli Lena i Tomasz, jej zabrakło. Ten brak szczerości doprowadził do chorej rywalizacji o to, kto jest najlepszy i najważniejszy. Do rywalizacji o względy, o ego. O tym, krótko mówiąc, jest powieść Karoliny Wilczyńskiej „Ta druga”.

Książka ta bardzo mnie poruszyła. Całą historię śledzimy z perspektywy Leny, której myśli zatruła wspomniana rywalizacja. Kobiecie wydaje się, że nie jest dość dobra, że ciągle musi coś udowadniać. Komu? Teoretycznie teściowej, a w praktyce chyba sobie. Relacje obu pań są – delikatnie mówiąc – napięte. A Lenie wydaje się, że żyje w trójkącie. Nie może wybaczyć teściowej, że zachowuje się jak królowa rodziny. Chciałaby zasłużyć na jej względy, a z czasem zrzucić ją z piedestału. Jakkolwiek by się starała, nie może trafić do tej niedostępnej kobiety. Czy nie lepiej odpuścić?

Czytając powieść „Ta druga”, łatwo ulegamy pokusie oceniania. Zapewne momentami bohaterki wydadzą nam się egoistyczne, a nawet odrzucające, jednak dzięki temu autorka może pokazać, jak „nakręca się” Lena i – moim zdaniem – to służy powieści. Co jest istotne, jest to taka książka, którą należy przeczytać do końca. W finale znajdziemy odpowiedzi, to on pozwoli nam spojrzeć inaczej na poruszoną problematykę.

To właśnie zakończenie tak mnie poruszyło. Myślę, że Karolina Wilczyńska uchwyciła istotę dobrych relacji rodzinnych. Tego, że nie chodzi o to, by się kłócić, lecz by rozmawiać. Aby mieć otwarte serce i potrafić okazać empatię i wsparcie. Że szczerość to nie jest wykrzyczenie swoich żalów, ale również słuchanie.

Książkę „Ta druga” oceniam jako bardzo dobrą powieść obyczajową. Ma mądre, życiowe przesłanie i jest skonstruowana tak, aby zaskoczyć czytelnika. Serdecznie polecam ją waszej uwadze.

Ocena recenzenta: 5/6