"Pierwszą powieść Robert Walser napisał w Berlinie, w styczniu i lutym 1906 roku.

W bohaterach »Rodzeństwa Tanner« nietrudno rozpoznać rodzeństwo Walserów, surowy i uczony Klaus każe myśleć o Hermannie, bliski Simonowi malarz Kaspar o Karlu, Hedwig o Lizie, a Emil o Ernście; Simon to oczywiście alter ego Roberta. Można dociekać, na ile te portrety są wierne, na ile zmyślone. Jak twierdził Carl Seelig, po latach Walser wyrzucał sobie, że tak otwarcie pisał o swoim rodzeństwie. Paradoksalnie jednak, nie pozostawiając wątpliwości co do pierwowzorów przedstawionych postaci, osłabił zainteresowanie czytelnika tym rozpoznaniem. Zresztą zawsze pisał o otaczającym go świecie, okolicach, w których mieszkał, biurach, w których pracował, o ludziach wokół, krewnych, znajomych i nieznajomych. W »Rodzeństwie Tanner« z tłumu wydobywa ich spojrzenie Simona. I właśnie wnikliwość obserwacji, oprócz sposobu opisu, przesądza o niezwykłości tej książki".

z posłowia Łukasza Żebrowskiego


"W trakcie pisania po prostu ciągnie człowieka do nieostrożnych wynurzeń. W listach chce zawsze dojść do głosu dusza i z reguły się kompromituje".


[Państwowy Instytut Wydawniczy, 2024]