Maria Pawlikowska-Jasnorzewska z Kossaków, urodziła się 24 listopada 1891 roku, zmarła 9 lipca 1945 roku w Manchesterze.

Urodziła się w Krakowie w artystycznej rodzinie - ojcem jej był Wojciech Kossak, a dziadem - Juliusz. Polem jej życia i twórczości była miłość - najczęściej nieszczęśliwa.

Najpierw, w wieku 24 lat, wyszła za Władysława Bzowskiego, oficera wojsk austriackich, u którego imponowało jej głównie „kwietne” nazwisko. „Związek domowego koguta i orlicy”, wedle określenia jej siostry, Magdaleny Samozwaniec, zakończył się po kilku latach kłótnią i unieważnieniem kościelnego małżeństwa.

Następnie poślubiła miłość swego życia, Jana Gwalberta Pawlikowskiego, pisarza i taternika. Z tego okresu pochodzą tzw. "jasne wiersze" Pawlikowskiej, przedstawiające uczucia zakochanej kobiety w sposób bezpośredni, naturalny i entuzjastyczny.

Mąż porzucił ją jednak dla nastoletniej baletnicy, zaś Maria - rozgoryczona i porzucona - zakochała się w gazetowej fotografii portugalskiego lotnika i poety Jose Sarmento de Beiro. W wyniku wymiany listów miłosnych nastąpił burzliwy romans, którego scenerią stały się paryskie hotele.

Lotnik Sarmento długo pozostawał w jej poetyckiej pamieci . W prawdziwym, nie poetyckim zyciu, zastapili go inni lotnicy: najpierw zaprzyjaźniony z Marią przystojny Mieczysław Lisiewicz, przyjaciel rodziny Kossaków, a potem, ok. 1934 roku jej przyszły i ostatni juz mąż, Stefan Jerzy Jasnorzewski, "Lotek", młodszy od niej o prawie 10 lat.


wg Wikipedii i książki Elżbiety Hurnikowej „Maria Pawlikowska-Jasnorzewska”