Można powiedzieć, że jest to przełomowy tom Jeżycjady - poznajemy rodzinę Borejków! W dodatku w dość dramatycznym dla nich momencie. Jest sylwester. Bohaterka książki, Gabrysia, zostaje powiadomiona na prywatce, że jej mama trafiła do szpitala. Odtąd siedemnastolatka musi poprowadzić dom, aż do powrotu rodzicielki. Wcale nie jest to łatwe, biorąc pod uwagę, że ma nie całkiem przystosowanego do rzeczywistości ojca i trzy siostry: zbzikowaną czternastoletnią Idę, pierwszoklasistkę Natalię, nazywaną Nutrią, i pięcioletnią Patrycję zwaną Pulpecją, która prowadzi jakieś podejrzane eksperymenty z pływającymi przedmiotami... I wszystkie trzy chorują na świnkę!

Do tego dochodzi narzucający się Gabrysi podrywacz Janusz (notabene, to on nazwie ją "nieromantycznym" kalafiorem), kłopoty z narzekającą na wszystko sąsiadką, podejrzane odgłosy pod mieszkaniem i kompletna nieumiejętność gotowania.

Dziewczyna jednak stara się znaleźć w każdym człowieku okruch dobra - powołuje do życia dyskusyjną grupę ESD (Eksperymentalny Sygnał Dobra), złożoną z kilku jej przyjaciół. Jednocześnie zakochuje się w nawet dla siebie zaskakujący sposób...