Czasem lubię sięgnąć po taką książkę, dla wytchnienia od tej strasznie poważnej literatury. Książka z kategorii typowo kobiecej, ale od Harlekina daleko, ponieważ Jane Austen jest bardzo dobrą pisarką, która świetnie opisuje swoich bohaterów nienagannym stylem pisarskim (staroangielskim). Głównymi bohaterkami są siostry Dashwood. Cała książka opowiada o ich miłosnych wzlotach i upadkach. Czyta się miło i sympatycznie, aczkolwiek są momenty, które mnie śmieszą. Chodzi mi tu o dialogi bohaterów, którym codzienny czas upływa na spotkaniach ze znajomymi. Śmieszne są ich przesadnie wyniosłe zwroty, wymuszona uprzejmość w rozmowach oraz zwracanie uwagi tylko na czyjąś pozycję społeczną bądź majątek. Jest jeszcze jedna sprawa, która jest poruszana przez Jane Austen w niemal jej każdej książce. Chodzi tu o spadek po zmarłym panie domu. Spadek ten w ówczesnej Anglii przysługiwał tylko najstarszemu synowi, a jeżeli syna nie było, to siostrzeńcowi. Nic nie należało się żonie i córkom. W książce dokładnie widać oburzenie autorki, gdyż ta sprawa jest opisana niezwykle dokładnie i dobitnie. Poza tym książka nie ma zbyt ciekawej fabuły, tym bardziej - porywającej akcji, i czytelnik szybko zaczyna się nudzić. Do pociągu idealna.