Powieść zaczyna się 16 grudnia 1922 roku, w dniu zabójstwa prezydenta Gabriela Narutowicza, a kończy rankiem 15 maja 1926 roku, tuż po zamachu majowym.

Polityka ukazana w "Braciach" była przyczyną kłopotów autora z ich wydaniem. Powieść ukazywała się w odcinkach w często konfiskowanym przez cenzurę piśmie "ABC". Wydanie książkowe z 1934 roku zawiera szereg białych stron - tekst został wycięty przez cenzurę. Dotyczy to szczególnie ostatnich fragmentów, opisujących przebieg zamachu majowego, gdzie tych interwencji jest tyle, że utrudniają odbiór treści. Najdłuższy "wybielony" fragment dotyczy spotkania prezydenta Stanisława Wojciechowskiego z Józefem Piłsudskim na moście Poniatowskiego. Nawiasem mówiąc, trudno się dziwić krytycznemu wobec zamachu podejściu autora. W końcu prezydent Wojciechowski był jego teściem.

Wydarzenia polityczne nie są jednak głównym motywem powieści. Stanowią raczej tło.

Akcja toczy się wokół rodziny Nowickich. Owdowiała Renata Nowicka, prowadząca antykwariat, wychowuje dwóch synów - filozofującego, wiecznie niezdecydowanego Hugona oraz energicznego, szybko zapalającego się do nowych pomysłów Jacka. Hugon kończy studia historyczne, unikając ustatkowania się, nawiązuje liczne romanse. Jacek po zdaniu matury dopiero staje przed koniecznością wyboru drogi życiowej. Z czasem dowiadujemy się, że jest jeszcze trzeci brat. Owoc zdrady małżeńskiej, zamieszkały w bolszewickim Leningradzie, Jerzy.

"Bracia" są przede wszystkim powieścią o rodzinie. Relacjach synów z matką, braci między sobą, a także o dojrzewaniu młodych mężczyzn do odpowiedzialności. Powieść jest na tyle interesująca, że z chęcią sięgnę po kolejne tomy cyklu: "Kłamstwo" i "Na krawędzi". Wielka szkoda, że książki te są bardzo trudno dostępne. Zasługują na ponowne wydanie.