Zanim po nią sięgnęłam kilka lat temu, znałam urywki filmu - "największego romansu wszech czasów". I nie sądziłam, że się tak w niej zakocham, bo miała być tylko przyjemną opowieścią o miłości, a skończyło się dwoma dniami nieustannego czytania. Teraz wielokrotnie do niej powracam.

Poza wspaniale napisanymi postaciami głównych bohaterów urzekła mnie niesamowicie dobrze oddana mentalność społeczeństwa Południa, wierność historycznym faktom, całość kompozycji - choć jest to opowieść o miłości, jej opisy i sceny absolutnie nie są przesadzone, równowaga między wątkiem miłosnym a innymi jest dobrze zachowana. Dla mnie to książka o ludzkich słabościach i uczuciach. Nie da się jej zaszufladkować jako zwykły romans.

Bo trzeba przyznać, że film skupia się właśnie na miłości. Choć jest to chyba najwierniejsza adaptacja książki i uwielbiam go, to jednak powieść "Przeminęło z wiatrem" to coś więcej.