Ferguson jako dziecko wzrastał w brytyjskich - umierających już - koloniach i poznał mechanizm funkcjonowania Imperium, przynajmniej na tyle, na ile był to w stanie ocenić pacholęcym umysłem.

Po latach, jako historyk, bierze się za bary z problemem dla Anglika chyba typowym: jak jednoznacznie ocenić kolonialną ekspansję - przez oficjalne media potępianą, ale w sentymentalnych wspomnieniach jakże miłą...

Wydaje się, że Ferguson stara się konstruować opowieść o tym, czym dla Brytyjczyków było Imperium, a nie (jak w tytule) - czym była Brytania dla świata. O tej roli kolonii dla metropolii - zaświadcza świetnie choćby przepis na imperialny pudding (strasznie smakowity!).

Tak czy inaczej - polecić warto, zwłaszcza gdy uzupełni się lekturę "Imperium" Fergusona świetnym "Brzemieniem białego człowieka" Kazimierza Dziewanowskiego.