Po raz kolejny wracam do tego autora i po raz kolejny złapał moją wyobraźnię "za jaja" i puścić nie chce...

Nie jestem żeglarzem, nie mam pojęcia co to są rumple, grotżagle, zęzy, bezany, czy kubryki. Nie wiem czym różnią się lorsze od sampanów, barkasów, czy dżonek. Ale jak czytam te książki (aktualnie jest to "Tai-Pan"), to przed oczami przelatują mi jakieś niezwykłe machiny żywcem wyjęte ze snów szalonego inżyniera i nie mogę oprzeć się chęci wskoczenia na pokład jednej z nich i wypłynięcia w morze, żeby pohandlować opium, powalczyć z chińskimi piratami i po wszystkim napić się szklaneczkę rumu. W "Tai-Panie" każde wyjście w morze wiąże się nie dość że z przygodą, to jeszcze z ogromnymi ilościami broni. Noże, sztylety, pistolety, muszkiety, armaty i działka obrotowe, a nawet korbacze (chyba najbardziej przemawiająca do wyobraźni każdego nieskapcaniałego faceta broń) toczą w tekście (i przy okazji w mojej głowie) walkę o pierwszeństwo z tymi niezwykłymi machinami pływającymi. A co mamy po zejściu na ląd? Knucia, spiski, polityka, ogromne pieniądze, uczty, alkohole, cygara, piękne kobiety, rozwiązłe kobiety i żony...

To jest prawdziwie samcza literatura. A jednak czytają to nie tylko samce. Niesamowite, ale w całej tej plątaninie militarno - żeglarsko - politycznych wydarzeń Clavell znalazł miejsce i czas na wielowymiarowych bohaterów, przedstawienie realiów historyczno - społecznych, zderzenie świata europejskiego z azjatyckim i spójne wielowątkowe historie.

Każda jego książka aż kipi. I dlatego właśnie uważam, że James Clavell wielkim pisarzem był...

Tai-Pan: Powieść o Hongkongu (Clavell James)