Nasza szafa jest bez drzwi. Same otwarte regały, dostępne dla każdego, gdyż nie mamy tutaj tajemnic.
Więc niech mi pan pokaże, gdzie znajdę akta ormiańskie.
To niestety niemożliwe, oświadczył, gdyż takie stare akta jak ormiańskie dawno pokryła tak gruba warstwa kurzu, że nie sposób ich już odnaleźć.
Więc niech pan wezwie sprzątaczkę i każe odkurzyć akta.
Dawno wydałem takie polecenie, rzekł archiwariusz, ale to nie takie proste.
Dlaczego?
Bo wszystkie sprzątaczki w Zjednoczonym Sumieniu Narodów mają astmę i nie chcą odkurzać starych akt, zwłaszcza tak starych jak te dotyczące zapomnianego ludobójstwa. Takie sprzątanie wzbiłoby tylko mnóstwo kurzu, który pobudza je do kaszlu.
Mogę to zrozumieć, powiedziałem.
Zapomnienia nie powinno się odkurzać, stwierdził archiwariusz. To zbyt niebezpieczne. Po tych słowach zniknął*.


---
* Edgar Hilsenrath, "Baśń o myśli ostatniej", tłum. Ryszard Wojnakowski, wyd. "Książnica", 2005.