Bohaterkę tej książki sam autor porównuje do Pippi Langstrump, znanej postaci literatury dziecięcej. Pippi jest niezwykła. Choć jest jeszcze małą dziewczynką, mieszka sama w domu, nie musi się liczyć z dorosłymi, jest samodzielna. Jej ojciec wilk morski, pływa na statku i z rzadka odwiedza swoją córeczkę, Pippi musi więc sobie radzić sama. A radzi sobie świetnie, bo jest bystra, odważna i niezwykle silna. Nie pozwala nikomu wtrącać się do swoich spraw. Jest też niezmiernie bogata, ma całą skrzynię złotych dukatów zdobytych zapewne przez jej tatę pirata, nie musi więc liczyć na pomoc społeczną.

Pippi Langstrump to bohaterka dziecięcej wyobraźni. Każde dziecko chciałoby, wzorem Pippi, uniezależnić się choć na chwilę od rodziców i móc całymi dniami robić to, na co właśnie ma ochotę. Na takim właśnie schemacie zbudował swoją postać Stieg Larsson.

Lisbeth Salander to właśnie Pippi. Samodzielna, niezależna, piekielnie zdolna i bogata a jednocześnie okryta tajemnicą. Jej przeszłość, tak jak przeszłość Pippi, jest niewiadoma. Przynajmniej na początku. Lisbeth Salander jest centralną postacią drugiej części sagi "Millenium. Dziewczyna, która igrała z ogniem". O ile pierwsza część poświęcona była głównie Mikaelowi Blomkvistowi, to w drugiej części ciężar przechyla się na stronę bohaterki.

Świetnie napisana powieść kryminalna. "Sama się czyta". Grubaśny tom można "połknąć" w dwa wieczory. Chociaż chwilami akcja staje się irytująco wolna, to jednak napięcie nie spada. Ciągle zadajemy sobie pytanie kto zabił dwoje dziennikarzy? Kim jest Zala?
Książkę czytało mi się świetnie, a wkrótce będę miała okazję zobaczyć ekranizację tego kryminału. Dobrze, że kolejność nie była odwrotna, bo jednak, znając rozwiązanie zgadki, chyba już nie byłabym zainteresowana narracją....


Dziewczyna, która igrała z ogniem (Larsson Stieg)