wow po stokroć. nie po tysiąckroć, z powodu objętości książki, która jest jedynym jej mankamentem; nie mam nic przeciwko obszernym powieściom, ale w tej książce jest kilka rzeczy, które wg mnie są zbędne, i można by je ze spokojem pominąć. no, ale...: cudowne metafory, mali łysi doktorkowie, aury - fascynujący pomysł; tak samo jak sędziwi staruszkowie, którzy pełnią rolę bohaterów ratujących świat :)
wielki ukłon w stronę Króla!