Nie boję się bezsennych nocy... (Hen Józef (właśc. Cukier Józef Henryk)) (5)
Nie boję się bezsennych nocy... z księgi drugiej (Hen Józef (właśc. Cukier Józef Henryk)) (5,5)
Nie boję się bezsennych nocy... z księgi trzeciej (Hen Józef (właśc. Cukier Józef Henryk)) (5)
Dziennik świetnego i mądrego polskiego pisarza żydowskiego pochodzenia (ta druga okoliczność ma duże znaczenie, gdyż Hen w swym pamiętniku często wspomina o Żydach i polskim antysemityzmie), w którym autor, niekoniecznie w zgodzie z chronologią, opisuje różne swe losy, rozmowy i przemyślenia spisane na przestrzeni ponad 50 lat, mniej więcej od zakończenia wojny, do roku dwutysięcznego. Najbardziej zainteresowała mnie księga druga, lecz cały dziennik stanowi bardzo wartościową lekturę. Szczególnie osoby siedzące głęboko w polskiej literaturze współczesnej odnajdą tu bratnią duszę. Dla mnie niestety wiele wymienianych nazwisk brzmiało całkowicie obco, lub tylko kiedyś obiły mi się o uszy. Mimo to i tak „Nie boję się bezsennych nocy...” sprawiło mi dużą przyjemność.

Władza i jednostka (Russell Bertrand) (4,5)
Jest to spisany cykl kilku krótkich wykładów przeznaczonych do telewizji, w których Russell zastanawia się nad rolą i kształtem państwa oraz znaczeniem indywidualności. Książka (właściwie książeczka) liczy sobie już ponad 60 lat, a mimo to zachowała bardzo wiele ze swej aktualności. Podstawowym z omawianych zagadnień jest to, jak konstruować państwo w zgodzie z ludzką naturą. Russell wyjaśnia, dlaczego społeczeństwo zaplanowane z góry, kontrolujące wszelkie sfery życia, musi prowadzić do sprzeczności, a w konsekwencji, i do wojen. Człowiek ma w sobie naturalną potrzebę szukania, z jednej strony, przyjaciół, punktów oparcia, z drugiej strony, wrogów, rywali. Sławny filozof rozmyśla, gdzie należy szukać rozwiązań na te problemy i co możemy zrobić, aby życie współczesnych, złożonych społeczeństw przebiegało harmonijnie i nie było jednocześnie tłamszone przez system. Bo jak zauważa, nie chcemy po prostu żyć, chcemy żyć szczęśliwie.