Nowości: Ostatni dzień na Ziemi, Cudze słowa, Wanna z kolumnadą
Zaloguj się
Aby zalogować się należy podać login.
Aby zalogować się należy podać hasło.
To proszę: "W naszym pierwszym eksperymencie, (...) chcieliśmy pokazywać dzieciom interakcje nacechowane życzliwością lub złośliwością. Najbardziej oczywistym złośliwym zachowaniem jest uderzenie innej osoby, obawialiśmy się jednak, że niektórym rodzicom - a także członkom komisji do spraw etyki badań naukowych przy Uniwersytecie Yale - mógłby się nie spodobać pomysł narażania niemowląt na oglądanie scen zawierających przemoc. Postanowiliśmy w...
Książka z dziurą - mam wydanie z 1982 roku, w którym brakuje kilkunastu stron. Na szczęście znalezienie i wydrukowanie nie stanowi już problemu. Poważniejszym problemem jest treść, ciągle mam wrażenie, że to jakiś szkic, że autorka wpadła na coś ważnego pomiędzy powieściami dla młodzieży, zanotowała pomysł, ale nigdy go nie rozwinęła. Brakuje mi pogłębienia kluczowej przecież postaci, jaką jest córka głównej bohaterki - Maria została przedsta...
Nie lubiłem tej części Jeżycjady.
Imieniny O boska marmolado najświętszej słodkiej dobroci... Zmywarka jako symbol ostatecznego upadku kultury i obyczajów. Ignacy Borejko bardzo się stara, żeby go nie lubić. Aż strach pomyśleć czym w jego oczach jest pralka, lodówka, samochód, KOMPUTER! i w ogóle prąd w gniazdku. Idę przewracać oczami.
Na marginesie: brzemienny w co, nie w czym; czyli "brzemienny w skutki", nie "...w skutkach".
To najbardziej wymagający zbiór opowiadań, jaki czytałam. Zazwyczaj opowiadania kojarzą nam się z czymś lekkim, łatwym, bo krótkim. Tutaj jest gąszcz znaczeń i bogactwo opisów. Dla mnie to książka bardziej poetycka niż prozatorska. Wyjątkowo trudny, ale piękny miraż słowny, który przenosi nas w czasy dzieciństwa, młodości i pierwszych związków. Dla wyrobionych i wymagających czytelników.
Znam i cenię Hannę Kowalewską od czasów "Tego lata w Zawrociu". Ta powieść jest kontynuacją. Misterna, rodzinna saga. Pełna wiwisekcja emocjonalna. Chwilami to nawet proza poetycka. Bardzo wysoki kunszt słowa. Po przeczytaniu dowolnej książki Hanny Kowalewskiej, po inne sięga się jak po coś pisanego lewą nogą. "Góra śpiących węży" to zdecydowanie literatura piękna.
Pięknie rozwijająca się tajemnica, która prowadzi nas w nieznane zakamarki. Powieść urzeka kunsztownymi opisami Barcelony. Aż chce się tam pojechać i odszukać opisywane miejsca. Momentami przeraża mrokiem. Doskonale nakreślone postacie długo pozostające w pamięci. Kunsztownie zaznaczone słowem detale. Warto przeczytać, nie będzie to strata czasu.
Bardzo mądra bajka dla dużych dzieci. Świetnie napisana. Doskonałe opisy. Wiele można się nauczyć, nawet jeśli jest się dużym i mądrym. Godna polecenia czytelnikom w każdym wieku. Wyjątkowo wciągająca narracja.
Z naiwnego punktu widzenia, ale o przepięknych emocjach. Powieść wzruszająca i pełna nadziei na życie, choć przedstawia jedynie namiastkę życia. Dla nastolatek i nie tylko. Do płakania oraz dla otuchy.
Piękna książka przybliżająca życie w Kabulu, jego kulturę i obyczaje. Warto przeczytać, aby dowiedzieć się, jak to tam wygląda. A różowo nie jest. To jak być niewolnikiem od urodzenia we własnym kraju. Do tego fundamentalizm niosący masę kuriozalnych zakazów. Przyjaźnie ukazane w książce są szczytne, a bezinteresowna pomoc wplata w wątki losu wiele szczęśliwych rozwiązań. Ujmujące.
Trzydziestoletnia, niezwykle atrakcyjna Kinga Błońska jest szczęśliwą kobietą. To znaczy była. Od wielu lat dzieliła życie z tym samym mężczyzną, a zawodowo, jako błyskotliwa adwokatka, odnosiła sukcesy na sali sądowej. Teraz jednak fortuna przestała jej sprzyjać: nie dość, że przyłapała męża na zdradzie, to musiała również podjąć się prowadzenia sprawy groźnego bandyty „Szarego”. Co gorsza „Szary” jest jej przyrodnim bratem, z którym od dawna ni...
Opowieść o samotności i rozpaczy. "Autor »Złej drogi« to ta sama liga co Cormac McCarthy i Ian McEwan". "Australian Financial Review" Budząc się w obskurnym hotelu, młody kryminalista Lee odkrywa, że ma kulę w brzuchu, ale nie pamięta, jak się tu znalazł. Ze sobą ma też walizkę skradzionych pieniędzy. Wkrótce poznaje tam Wilda, lekarza, który próbuje ukryć się przed dotychczasowym, katastrofalnym życiem. I to z nim Lee wyruszy w dalszą d...
"To przez powieści McIlvanneya zostałem pisarzem…" Ian Rankin Kiedy Laidlowa wzywa do szpitala umierający kloszard, Eck Adamson, nic nie wskazuje, że ma to związek z porachunkami gangów w Glasgow. Bo pozornie nie ma. Podobnie jak zniknięcie pewnego studenta, który dla światka przestępczego stał się poszukiwanym numerem jeden z jakiegoś powodu. Ale Laidlaw nie zamierza odpuścić, świadom, że jest chyba jedynym w całym Glasgow, kogo obchodzi ś...
Simenon nie potrzebuje kilkuset stron, by stworzyć porywający dramat... "Twórca postaci komisarza Maigreta pisał też powieści, w których zajmował się szukaniem »nagiego człowieka«. A w analizowaniu ludzkich charakterów Simenon był mistrzem..." Jacek Szczerba, "Gazeta Wyborcza" Dla Justina Calmara miała to być nudna podróż powrotna do domu w Paryżu z włoskich wakacji. I byłaby nudna, gdyby nie ciekawski pasażer z przedziału. Wypytał najpi...
"Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona". Jacek Szczerba, "Książki. Magazyn do Czytania" Po odkryciu zwłok brutalnie zamordowanej żony Adrien Josset zgłosił się na policję. Wiedział, że będzie głównym podejrzanym, chociaż utrzymywał, że jest niewinny. Przesłuchanie go przez Maigreta niewiele wniosło do sprawy. Komisarz wcale nie był przekonany, że ma do czynienia z mordercą. ...
W zimną noc na placu Vincimille komisarz Maiget zastanawiał się, skąd wzięły się tu zwłoki młodej, ubranej w wieczorową suknię kobiety, przy której nie znaleziono żadnych dokumentów. Sekcja zwłok wykazała, że przyczyną zgonu było złamanie podstawy czaszki po uderzeniu tępym narzędziem oraz że denatka była dziewicą. Maigret polecił wysłać fotografię zamordowanej do gazet, a po dokładnym obejrzeniu jej sukni odnalazł metkę z adresem krawcowej. [...
Po siedemnastu godzinach przesłuchania Carl Andersen uparcie powtarzał, że to nie on zabił handlarza diamentami Goldberga. A że dowody były zbyt słabe, Maigret musiał wypuścić podejrzanego. Choć to nie znaczy, że nie pojedzie za nim na prowincję. Bo Andersen mieszka godzinę drogi od Paryża na słynnym Rozdrożu Trzech Wdów. Mieszka tam z siostrą, Else. A dwa pozostałe domy zajmują: agent ubezpieczeniowy Emile Michonnet i pan Oskar, właściciel stacj...
Tak! Dziękuję, dziękuję, dziękuję!
"Lakoniczność, żelazna logika i świetnie sportretowane środowiska to główne walory kryminałów Simenona". Jacek Szczerba, "Książki. Magazyn do Czytania" Od trzech lat komisarz Maigret nie miał urlopu. Tego upalnego lata nie było więc wyboru – zwłaszcza po kategorycznych zaleceniach doktora Pardona. I faktycznie Maigret był na urlopie, ale... w Paryżu, choć oficjalnie przebywał w Sables d’Olonne. Miał spokój od policyjnej pracy. Teoretyczn...
"Gnój" Kuczoka.
Króciutka książeczka, powracająca po blisko dwóch dekadach do tematu epidemii ospy we Wrocławiu w roku 1963, napisana bardziej z punktu widzenia lekarza niż reportera. Masa szczegółów – od obrazu klinicznego ospy wraz z historią wcześniejszych epidemii i szczepień, poprzez komunikaty władz z poszczególnych dni epidemii, podające liczbę chorych i zaszczepionych, po obszerne sprostowania nieścisłości znalezionych przez Horę w „Zarazie” Ambroziewicz...
Spisana w kilka lat po wydarzeniu, o którym mało kto już pamięta i wznowiona po ponad pół wieku, ta reporterska opowieść może się wydać dzisiejszemu czytelnikowi bardzo egzotyczna; ze względu nawet nie na sam przedmiot relacji – bo choć ospę już ze świata wykorzeniono, lukę po niej wypełniły inne paskudne wirusy, jak świńska grypa czy ebola – lecz na realia, trudne do wyobrażenia dla kogoś, kto większości życia nie spędził w PRL-u. Pewne rzec...
Księżniczka Annelore i książę Arnim mieszkają niedaleko siebie, ale się nie znają. Oboje są jeszcze stosunkowo młodzi, oboje też mają za sobą nieudane małżeństwa, z których pozostały im dzieci. Zaprzyjaźnieni z sobą wujowie obojga postanawiają skojarzyć tę parę. Na przeszkodzie stają intrygi eks-małżonków naszych bohaterów. Czy starszym panom uda się je udaremnić? [Edytor, 1995]
Nie zgadzam się z opinią że Jack Reacher może znudzić. Jestem zakochana w bohaterze mogę czytać pod rząd wszystko co mam aktualnie dostępne. Uwielbiam jego humor, jego honor, jego odwagę i podejście do kobiet. Więcej takich!
I to jak przydatny! Zawsze mi zgrzyta ta kolejność, jak przeglądam profile użytkowników obecnych w serwisie od lat...
"Kreta subiektywnie" – czyli wesołe zapiski dyletanta. Przewrotna opowieść o wyspie, na której im więcej zobaczysz, tym więcej pozostaje do odkrycia. – Co można robić nad zatoką, przy której tańczył Grek Zorba? – Dlaczego król Grecji musiał nocować w wąwozie Samaria? – Czego absolutnie nie należy mówić Kreteńczykom? – Czy Knossos to archeologiczny Disneyland? – Jak trafić na urodziny Giorgiosa i pozostać trzeźwym? – Co polscy żołnierze w ...
Jeszcze jedna rzecz przyszła mi do głowy, którą można byłoby - chyba - łatwo zmienić. Chodzi o kolejność wyświetlania "Poleca" na stronach użytkowników. Obecnie jest od najstarszych do najnowszych, w związku z czym widoczne są te najstarsze. Lepiej byłoby, gdyby widoczne były te najnowsze polecenia. W gruncie rzeczy to drobiazg lecz przydatny :)
Stella prowadzi bardzo uporządkowane życie – i bardzo to lubi. Po dwudziestu pięciu latach musi jednak stawić czoło nowej rzeczywistości, ponieważ jej szefowa, znana projektanta mody, nagle umiera. Stella zostaje bez pracy i bez wizji na przyszłość. Szukając pomysłu, daje się namówić na wakacyjną zamianę domów. W ten sposób trafia do pięknej starej villi w małym miasteczku na południu Włoch. Wyjeżdża tam na wakacje. Ostatecznie okazuje się,...
Ciekawa lista. Zainspirowała mnie do dodania od siebie własnych tytułów: 1. Harmonia cælestis - opowieść fantastyczną o Węgrzech, gdzie każda męska postać pojawiająca się w książce nazwana jest ojcem narratora lub odwrotnie - ojciec głównego bohatera podaje się za każdego możliwego Węgra. Jest to grube tomiszcze, dopiero w połowie zdążyłem wkręcić się w konwencję. 2. Skoro "Syn" Meyera to i Absalomie, Absalomie... też o nieustannej pokolenio...
Użytkownicy polecają:
Dodany: 02.04.2024 21:51
Autor: fugare
Fantastyka naukowa to nie był nigdy mój ulubiony gatunek literacki, filmowy zresztą też nie, ale bardzo dobrze przechowałam, a nawet pielęgnuję pewne (...)
Dodany: 20.01.2024 09:11
Autor: zielkowiak
Humboldt – to dopiero był gość! Gdyby zaproponował mi udział w jednej ze swoich wypraw, rzuciłabym wszystko i pojechała. To temu człowiekowi zawdzi (...)
Dodany: 14.01.2024 08:08
Autor: dot59
Ależ to była lektura! I nie dlatego tak mówię, że na punkcie literatury z PRL w tytule mam lekkiego bzika (a mam go, bo stwierdziwszy, że pokaźna częś (...)
Dodany: 28.11.2023 15:10
Generalnie ani kryminał retro, ani kryminał cokolwiek humorystyczny nie wzbudzają we mnie automatycznej chęci natychmiastowego przeczytania, a jeśli s (...)
Dodany: 02.12.2023 11:17
Autor: Marylek
Oniryczna, na wpół bajkowa opowieść o fascynacjach i strachach dzieciństwa, o tym, jak zostają z nami na całe życie, kształtują postrzeganie świata i (...)
Redakcja poleca:
Dodany: 14.04.2024 21:41
„Srebrzysko” określa autor w podtytule „powieścią dla dorosłych”. Jak dorosłym trzeba być, żeby wyrzec się buntu, zdecydować się nadstawić przysłowiow (...)
Dodany: 23.03.2024 09:19
Autor: Meszuge
Ze względu na ogromną liczbę przypisów i cytowanych materiałów źródłowych jest to najprawdopodobniej najbardziej rzetelna biografia Feliksa Dzierżyńsk (...)
Dodany: 09.03.2024 20:02
Autor: jolietjakeblues
Jesteśmy pokoleniem poszukiwaczy, my, obecni pięćdziesięciolatkowie, z których wielu miało to szczęście, że dzięki odwadze, inteligencji, talentowi sw (...)
Dodany: 03.03.2024 09:31
Breece D'J Pancake, a właściwie Breece Dexter John Pancake (pancake – naleśnik; dziwaczny zapis imienia był wynikiem błędu w The Atlantic Monthly, gdz (...)