Użytkownik: leperr

Dlaczego ludzie okradają pracodawców, zdradzają własne ojczyzny, wystawiają swoich dawnych przyjaciół i kopią dołki pod obecnymi, a potem biegną z tym wszystkim, co wykradli, czego się dowiedzieli, co usłyszeli do dziennikarzy i tak chętnie im o tym opowiadają? Sumienie i przyzwoitość? Pieniądze i sława? Zazdrość, a wręcz nienawiść? Pewnie wszystko po trosze, przecież każdy „przeciek” to indywidualna, wstrząsająca niekiedy historia. Ich bohaterów łączy jednak jedno. Czują, że są ważni. Na ...

Prawie każdy oglądał, prawie nikt nie czytał. Trudno mi zrozumieć fenomen "Ojca chrzestnego" Coppoli. Kilka lat temu, nęcony komentarzami o „największym dziele w historii kinematografii, etc., etc.”, usiadłem, obejrzałem, poszedłem zrobić sobie herbatę, wysikałem ją, poszedłem spać, wstałem i żyłem dalej. Największe dzieła kinematografii powinny zmieniać ludzkie życie, a ja poszedłem po kubek teiny. Don Corleone nie pozwala jednak o sobie zapomnieć. Prowincjonalne biblioteki mają tę duż...

Są media, które nie wymagają od nas wysiłku. Wszystko jest na tacy, nie musimy myśleć, interpretować, niczego nawet rozumieć, medium robi to za nas. Oglądamy, słuchamy, czujemy i od razu wiemy, o co chodzi. Są jednak i takie, które wymagają zaangażowania, uchylają tylko rąbka tajemnicy, ich znaczenie musimy poznać sami. Musimy "wziąć i się spiąć". Pomyśleć, choć to boli. Te pierwsze, to wg McLuhana media gorące. Są rozgrzane ogromem informacji, jakie przekazują. Drugie są mediami zimnymi. By ...

"- Ja chciałbym umrzeć tak, jak ta pani. Dostać w głowę, bach, bach… i koniec. - Ale nie w twarz. Strzelili jej w twarz, to już chyba najgorzej. - Nieprawda. To tylko chwila i już Cię nie ma. Obojętnie: z przodu czy z tyłu, najlepiej w głowę! - Nie lepiej dostać w pierś? Strzał w serce i koniec. - Strzał w pierś jest bolesny, bardzo bolesny i umiera się dopiero po dziesięciu minutach. Płuca muszą się napełnić krwią, a miejsce strzału boli tak, jakby żywy ogień wypalił ci dziurę i wchodził da...

Mógłbym zacząć tak: "Nyamata leży nieco na południe od Kigali. Na czternastu wzgórzach, które wchodzą w skład powiatu, na początku 1994 roku mieszkało 119 tysięcy ludzi. Masakry rozpoczęły się tu o godzinie jedenastej 11 kwietnia i zakończyły o czternastej 14 maja. Podczas tych pięciu tygodni zginęło około 50 tysięcy z 59 tysięcy miejscowych Tutsich. Zabijali ich ochotnicy z bojówek interahamwe, szkolonych przez wojsko rwandyjskie, oraz sąsiedzi Hutu codziennie od godziny dziewiątej do siedem...