W niniejszym opracowaniu tłumaczenie ujęto w terminach umiejętności rozwiązywania problemów, a konkretnie przez pryzmat dążenia organizmów do pojęcia homeostazy rozumianego jako tworzenie wysepek: "malejącej entropii w świecie jej powszechnego wzrostu". Główny nacisk przeniesiono zatem na aktywność tłumacza i podmiotów komunikujących się, traktując teksty źródłowe i docelowe jako naturalne punkty wyjścia i rezultaty tak zorientowanego działania.

Komunikacja polsko-japońska oraz przekład jako element niezbędny w jej kontekście dla zachowania homeostazy tekstów rodzą określone wyzwania z punktu widzenia członków obu kultur. Dotyczą one właściwości kodów oraz wzorców zachowań preferowanych w każdym ze środowisk komunikacyjnych. Wyzwania odnoszą się do tłumaczy, ale i do innych uczestników interakcji. Osiąganie homeostazy w procesie tłumaczenia polega na dążeniu do zachowania w pełni właściwości tekstu źródłowego w tekście (i kontekście) docelowym.


[Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2013]