Jest to jedna z tych książek, od których nie mogłam się oderwać (a było ich niewiele). Czyta się ją z zapartym tchem i nie raz ze łzami w oczach. Opowiada o głębokiej miłości dwojga młodych ludzi, którzy bez względu na wszystko postanawiają walczyć z losem w imię tej miłości. Jest w niej wiele pięknych, chwytających za serce słów, a oto mój ulubiony fragment... (płakałam wtedy jak bóbr):

"...Żegnaj, pieśni księżyca. Żegnaj, oddechu mój, białe noce i złociste dni moje. Żegnaj, wodo świeża i ogniu. Obyś ułożyła sobie życie i odnalazła ukojenie, obyś uśmiechała się tym zapierającym dech w piersi uśmiechem. A kiedy twoją ukochaną twarz ozłocą promienie wolności, uwierzysz, że nie na próżno cię kochałem"*.

Wzruszający fragment - prawda? Ale zapewniam, że nie tak kończy się ta opowieść. Dlatego zachęcam też do przeczytania książki "Tatiana i Aleksander" tej samej autorki, opowiadającej o dalszych losach bohaterów.

Miłej lektury :)


---
* Paullina Simons, "Jeździec miedziany", przeł. Jan Kraśko, Warszawa 2002), wydawnictwo Bertelsman.