Książka: Jeździec miedziany

Książka "Jeździec miedziany" jest pierwszą częścią cyklu "Jeździec miedziany". Główną bohaterką powieści jest Tania Mietanowa, która poznaje młodego oficera. Scenerią jest oblężony Leningrad, a na jego tle piękna miłość bohaterów. Jest to także książka o tym, jak walczyć o drugiego człowieka, siebie, człowieczeństwo i godność. Książka jest bardzo gruba, ale czytałam ją bardzo szybko. Mogłabym przeczytać ją jeszcze raz. Gorąco polecam.

Po „Jeźdźca miedzianego” sięgnęłam w zasadzie przez przypadek. Na którymś ze spotkań kieleckiego Klubu z Kawą nad Książką los padł na ten tytuł i zapadła decyzja: czytamy. Książka szybko trafiła do moich rąk, bowiem od kilkunastu lat zalegała na półce w biblioteczce mojej mamy. Jeszcze przy porannej kawie pobieżnie przejrzałam kilka pierwszych stron i… wsiąkłam. Mało kiedy zdarza mi się tak bardzo chcieć, żeby rodzinne spotkanie (a przecież je kocham) dobiegło końca. Tym razem się zdarzyło. A pr...

Nigdy nie lubiłam historii. Najgorszy przedmiot, pod ławką zawsze miałam otwartą jakąś ciekawszą książkę, a na sprawdzianach nie obywało się bez ściągi. "Jeździec miedziany", którego akcja dzieje się podczas II wojny światowej, nie powinien więc mi się spodobać. Po lekturze pomyślałam jednak coś strasznego. Gdyby historia została opowiedziana w taki sposób, byłaby moim ulubionym przedmiotem. Paullina Simons urodziła się co prawda w Leningradzie, ale w wieku 10 lat przeniosła się z rodzicami d...

Cała trzyczęściowa powieść Paulliny Simons jest jedną z lepszych, jakie czytałam. Ma niezwykle atrakcyjną i wciągającą fabułę. W jednych momentach czytałam z zapartym tchem, a w innych płakałam jak dziecko. Były też chwile, kiedy bałam się o losy bohaterów i przeżywałam ich problemy tak, jakby akcja rozgrywała się obok mnie, na moich oczach. Właśnie taka jest ta książka - przenosi czytelnika do czasów, w których żyją bohaterowie i pozwala włączyć się w ich życie. Rzecz dzieje się podczas II...

Podchodzę do pisania recenzji "Jeźdźca miedzianego" już po raz drugi i wcale nie jestem przekonana, czy tym razem mi się uda. Przeczytałam tę dość grubą książkę w zaledwie dwa dni i nie mam o niej absolutnie nic do powiedzenia. To powieść, którą się chłonie, której daje się porwać i której się nie analizuje. Czytałam gdzieś, że zrobienie sobie przerwy w czytaniu i myślenie o tej książce całkowicie psuje magię jej czytania. "Jeździec miedziany" to historia Tatiany i Aleksandra. Ona - młodziutk...

Gorąco przepraszam wszystkie wielbicielki/wielbicieli prozy Paulliny Simons, których niewątpliwie urażę swoją recenzją, ale czuję, że MUSZĘ napisać parę zdań na temat "Jeźdźca miedzianego". Oto mam przed sobą książkę, która zachwyciła ponad 350 osób w BiblioNETce, i to zachwyciła do tego stopnia, że oceniły ją na szóstkę albo pięć i pół. Są wielkie "ochy" i "achy" w kilku recenzjach. Do tego czytam na okładce: "kultowa powieść milionów czytelniczek na całym świecie"*. Dochodzą mnie słuchy, ż...

"Tanię przepełniało bolesne poczucie nieodwołalności i silny lęk przed tym, co ich czekało. Niezrozumiała teraźniejszość, która zabiła jej brata, mogła sprawić, że przyszłość będzie jeszcze straszniejsza"*. „Jeździec miedziany” to według mnie nie kolejna powieść o miłości. Zależnie od punktu widzenia to miłość na tle wojny lub wojna na tle miłości. Obserwujemy rozterki serca siedemnastoletniej Tatiany, która musi wybierać między miłością do siostry, Daszy, a uczuciem do Amerykanina, Aleksandr...

Czerwiec 1941 - Leningrad. Początek wojny rosyjsko-niemieckiej. Tatiana Mietanowa poznaje młodego oficera Armii Czerwonej. Pomiędzy nimi wybucha potężne uczucie, którego nic nie jest w stanie złamać, a tragiczne koleje ich losów tylko dodatkowo pogłębiają więzi między nimi. Jest to historia niezwykle wzruszająca, od której nie można się oderwać, nie mogąc doczekać się końca... Historia przepięknej miłości - miłości ponad wszystko i wszystkich, miłości gotowej poświęcić własne dobro i szczęści...

Po raz pierwszy w swoim życiu odważyłam się napisać kilka słów o książce, którą nie tyle przeczytałam, co pochłonęłam. "Jeździec miedziany" to powieść, którą zaliczam do gatunku odbierających cząstkę duszy ludzkiej, po przeczytaniu takiej książki mam wrażenie, że jestem wyjałowiona ze wszelkich emocji, bo wszystkie zostały pochłonięte przez lekturę. Ponadczasowa miłość dwojga zwykłych ludzi została wpisana w czasy, które już tylko dla niektórych są śladem nieludzkich wspomnień. II wojna światowa...

Jest to jedna z tych książek, od których nie mogłam się oderwać (a było ich niewiele). Czyta się ją z zapartym tchem i nie raz ze łzami w oczach. Opowiada o głębokiej miłości dwojga młodych ludzi, którzy bez względu na wszystko postanawiają walczyć z losem w imię tej miłości. Jest w niej wiele pięknych, chwytających za serce słów, a oto mój ulubiony fragment... (płakałam wtedy jak bóbr): "...Żegnaj, pieśni księżyca. Żegnaj, oddechu mój, białe noce i złociste dni moje. Żegnaj, wodo świeża i og...

Niezwykła, niesamowita, taka, co się ją czyta jednym tchem, nie mogąc się oderwać. A jak się skończy, to się od razu chce zacząć czytać od nowa. Akcja dzieje się podczas wojny, dokładnie podczas blokady Leningradu. I na tym tle śledzimy losy dwojga ludzi - to jedna z najpiękniejszych historii miłosnych w literaturze - moim zdaniem. Właściwe - najpiękniejsza! :-) Spłakałam się okropnie. I zakochałam... Jeszcze nigdy nie czytałam tak sugestywnie napisanej historii uczuć, tak pięknie przedst...

Nie spodziewałam się, że – mając tyle obowiązków – będę w stanie przeczytać ponad siedemsetstronicową powieść w ciągu zaledwie dwóch dni. "Jeździec miedziany" nie jest może książką pobudzającą do głębszych przemyśleń, potrafi za to wzruszyć do łez. Sięgając po nią, liczyłam na sugestywny opis życia w oblężonym podczas drugiej wojny światowej Leningradzie. Nie zawiodłam się. Dziadkowie Paulliny Simons (którym zresztą zadedykowała ona swą powieść) pochodzili ze Związku Radzieckiego. Bez wątpienia ...

Jest to wspaniała historia o miłości, która przetrwa przeciwności losu, tysiące kilometrów, a przede wszystkim śmierć. Historia miłości nastoletniej Tatiany i żołnierza Armii Czerwonej, osadzona w realiach II wojny światowej, daje czytelnikowi możliwość odczuwania tych czasów. Z wielką dokładnością oddana została stalinowska machina śmierci oraz system totalitarny, który wchodzi w każdą, nawet najbardziej prywatną, sferę życia obywatela. Sceny erotyczne, wbrew różnym opiniom, zostały przez a...

Napisana z rozmachem wielowątkowa powieść przywodząca na myśl "Doktora Żywago" Borysa Pasternaka.

Historia wielkiej namiętności szukającej spełnienia w nieludzkich warunkach systemu totalitarnego. Wojna i miłość, bohaterowie i zdrajcy, fascynujące postaci i ich losy, które zostają w pamięci na długo po przeczytaniu książki.


Jest czerwcowe przedpołudnie 1941 roku. Niemcy atakują Związek Radziecki. Siedemnastoletnia Tania Mietanowa poznaje młodego oficera, Aleksandra Biełowa. Wybucha między nimi żarliwa miłość. Ale nie jest to miłość łatwa. Aleksander musi ukrywać prawdziwą tożsamość. Jest Amerykaninem szantażowanym przez swego podwładnego - jedynego człowieka, który zna jego głęboko skrywaną tajemnicę.

Wojna i blokada Leningradu niszczą w straszliwy sposób dawny świat niczym rozszalała Newa w poemacie Puszkina "Jeździec miedziany". A Aleksander i Tania, jak bohaterowie poematu - Eugeniusz i Parasza - stają się ofiarami żywiołu. Mimo to udaje im się przeżyć chwile pełne miłości i szczęścia. Czy ocaleją, czy zdołają uciec z kraju, nazwanego później "imperium zła"?


Paulina Simons, autorka znanej powieści pt. "Tully", jest wnuczką emigrantów z Rosji Sowieckiej, którzy przeżyli tam wojnę, zna zatem realia i okrucieństwo tamtych czasów. Powieść "Jeździec miedziany" zawiera transpozycję myśli Borysa Pasternaka z "Doktora Żywago", głoszącej, że system totalitarny pozbawia jednostkę tego, co dla niej najcenniejsze - prywatności.

[Libros, Warszawa 2002]

Do tej powieści przyciągnęło mnie przede wszystkim historyczne tło - osadzenie akcji w ciężkich czasach wojennej Rosji i oblężenia Leningradu. Historia dzielnej Tatiany i jej miłości do Aleksandra to również wątek, który nie pozwala oderwać się od lektury. Książkę czyta się jednym tchem. Polecam wszystkim kobietom, bez względu na wiek i zainteresowania.

Jestem kobietą i być może dlatego tak zafascynowała mnie ta książka. Sposób, w jaki autorka potrafiła połączyć okrucieństwo wojny z wszechogarniającą i niewybierającą miejsca i czasu miłością jest wprost zaskakujący. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Zapewne niejedna z nas chciałaby przeżyć takie uczucie, jakie połączyło Tatianę i Aleksandra, bez względu na przeszkody. Dzięki takiej książce niedowiarki mogą zrozumieć, że miłość zwycięży wszystko, że miłość jest ponad wszyst...

Zgadzam się zupełnie z opinią, że tę książkę należy połknąć. Absolutnie nie wolno popełnić błędu i przerwać czytania, tak jak mnie się przydarzyło. Konsekwencje zatrzymania się w lekturze powieści Simons są groźne - człowiek może mieć czas, by zacząć myśleć i się zastanawiać. Na przykład nad tym, w jaki sposób podrzędny oficer Armii Radzieckiej uzyskał dokładną statystyczną wiedzę na temat ofiar blokady już w 1942, skoro do dziś dane te są pełne sprzeczności, czy też przypadkiem słowo "gułag", k...