Książka: Moja wina, bo tańczyłem cza-czę

Trzy opowiadania – rozmowy zapisane w różnych rytmach: rytualnych bębnów – pierwsza, bolera – drugie i cza-czy – ostatnie.

Kobieta i mężczyzna rozmawiają w restauracji, jadą razem na ceremonię ekbó, rozstają się w dramatycznych okolicznościach.
Kobieta i mężczyzna rozmawiają, a raczej kłócą się w restauracji, kobieta odchodzi, wysłuchawszy strasznej historii.
Pierwsze miesiące po zwycięstwie rewolucji, mężczyzna czeka na ukochaną w restauracji, z książką w ręce, ale – co za pech! – przysiada się do niego funkcjonariusz nowego reżimu.

Co do miejsca akcji, to jest ono niezmienne: Czy muszę mówić, że nazywa się Hawana? pyta retorycznie autor.


Guillermo Cabrera Infante urodził się w 1929 roku w Gibara na Kubie, zmarł w 2005 roku w Londynie, po 40 latach spędzonych na emigracji. Wychowany w rodzinie założycieli kubańskiej partii komunistycznej, wcześnie zaangażował się w przemiany rewolucyjne w swoim kraju, kierując, między innymi, dziennikiem "Revolución". Był również założycielem filmoteki kubańskiej.

W 1962 roku został attaché kulturalnym ambasady kubańskiej w Brukseli. W 1965 podjął decyzję o emigracji i zamieszkał w Londynie.

Pierwsza książka – zbiór opowiadań "Odpływająca fala" – ukazała się w 1960 roku (wydanie polskie 1965 rok); jest to jego jedyne dzieło opublikowane na Kubie. Najważniejsze powieści, którymi pisarz zdobył sobie miejsce w panteonie literatury języka hiszpańskiego, to "Tres tristes tigres" (nagrodzona w 1964 roku prestiżową nagrodą Premio Biblioteca Breve) i "La Habana para un infante difunto" (1979).

Cabrera Infante jest też autorem scenariuszy i recenzji filmowych, zebranych w tomach: "Un oficio del siglo XX", "Arcadia todas las noches", "Cine o sardina". Był wielbicielem twórczości Jamesa Joyce'a i autorem hiszpańskiego przekładu "Dublińczyków". Jego eseje i teksty polemiczne publikowane w prasie ukazały się w zbiorze "Mea Cuba" (wydanie polskie 2004).

W 1997 roku został uhonorowany prestiżową Nagrodą Cervantesa.

[Muza SA, 2009]