Dodany: 09.06.2011
|
Autor: Gandam
"Obszerna monografia twórczości prozatorskiej Ihary Saikaku przygotowana została przez autorkę z perspektywy zawartości poznawczej i walorów dokumentacyjnych omawianych utworów w odniesieniu do kultury Edo, zawłaszczonej tak silnie przez mieszczaństwo, z jego charakterystycznymi gustami estetycznymi i upodobaniami, nieodległymi w istocie od swoich wyidealizowanych wzorów czerpanych z dawnej kultury dworskiej i tradycji samurajskiej. Autorka monografii odczytuje prozę Saikaku jako, z jednej strony, rozległą panoramę kulturowej i społecznej przestrzeni miasta japońskiego XVII stulecia, z drugiej zaś, jako obszerny zbiór postaci i epizodów fabularnych utrzymanych w gatunkowym kanonie ukiyozōshi, czyli »zeszytów ulotnego świata« nawiązujących bezpośrednio do tradycji anegdotycznej literatury setsuwa. [...] całość literackiego obrazu świata ukiyo utrwalonego w twórczości Saikaku opisana została przez autorkę monografii w sposób niezwykle atrakcyjny poznawczo i bogato udokumentowany materiałem literackim, starannie zanalizowanym i objaśnionym z punktu widzenia podłoża kulturowego, filozoficznego i estetycznego z wyraźnym ukazaniem źródeł i kontekstów literackich".
dr hab. Romuald Huszcza, prof. UJ
"Pracę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Przede wszystkim z tego powodu, że generalnie brakuje na polskim rynku wydawniczym opracowań na temat kultury okresu Edo (1603-1868), kiedy to w Japonii, kraju wreszcie zjednoczonym, żyjącym w pokoju po trwających ponad sto lat wojnach domowych i do tego odizolowanym od reszty świata, rozwinęła się i kwitła szczególna kultura rodzima, kultura mieszczańska. Ponadto dlatego, że autorka - japonistka od lat prowadząca badania nad literaturą - skupiła się właśnie na tej dziedzinie wiedzy i przedstawiła nam twórczość jednego z najważniejszych prozaików XVII-wiecznej Japonii, Ihary Saikaku. (...) Ihara jest w Polsce zupełnie nieznany. Nie ma ani przekładów jego dzieł - tak popularnych w Japonii w okresie Edo, ani opracowań na temat jego twórczości. Dlatego ważna jest praca dr. Kordzińskiej-Nawrockiej. Omawia nie tylko twórczość pisarza na szerokim tle kulturowym epoki, ale też ilustruje wybrane zagadnienia licznymi fragmentami bezpośrednich przekładów".
dr. hab. Ewa Pałasz-Rutkowska, prof. UW
Ihara Saikaku - najwybitniejszy powieściopisarz XVII-wiecznej Japonii, twórca nowego gatunku w epice, zwanego ukiyozōshi - "zeszytami ulotnego świata", wpisującego się w nurt literatury obyczajowej. Przez 22 lata stworzył 25 utworów o różnorodnej tematyce: o miłości, etosie pracy i pieniądzach, o samurajach i ich obowiązkach, a nawet historie o duchach i zjawach. Wśród najwybitniejszych jego dzieł można wymienić: debiutanckie "Kōshoku uchidai otoko" (Życie miłosne mężczyzny, 1682), "Kōshoku gonin onna" (Pięć kobiet i ich życie miłosne, 1686), "Kōshoku ichidai onna" (Życie kobiety swawolnej, 1686), "Nippon eitaigura" (Wieczysty skarbiec japoński, 1688) czy "Seken munesan'yō" (Świat obrachunków, 1692). W 1968 roku UNESCO wpisała Iharę Saikaku na listę najwybitniejszych twórców japońskich, umieszczając go na trzecim miejscu, za Murasaki Shikibu, autorką "Genji monogatori" (Opowieść o księciu Genjim, 1008)i Natsume Sōsekim, autorem "Jestem kotem" (Wagari wa neko de aru, 1905-1906).
[Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2010 ]