Książka: Niewyśnione historie

Dwoje obcych ludzi siedzi na przystanku tramwajowym. Kobieta podaje zaaferowanemu mężczyźnie jabłko. Manicurzystka zostaje wezwana do szpitala, aby zająć się stopami umierającej ("Zdziwiłam się. Gdzie w tym wyłączonym świecie, w tym przeciągu krzyżującym prądy życia i śmierci, w tej białej strefie przetaczanej krwi i omdleń, i ścian rozwichrzonych od gorączki – miejsce na dopatrywanie paznokci"[1]). Ostrzyciel noży szuka kobiety, którą spotkał trzydzieści lat wcześniej. Chłopiec sprzedający...

„Niewyśnione historie” to zbiór krótkich, nieprzekraczających dwóch stron opowieści, w których główną rolę gra codzienność – jej ukryte dramaty, niespodziewane sploty losu, ciche bitwy o godność. Akcja tych historii dzieje się głównie współcześnie: na przystankach, w metrze, na obrzeżach ruchliwej szosy, w blokowisku, na pobliskim skwerze, w sklepie. Ich bohaterowie są sobie równi, autorka nie poddaje ich ocenie, a jedynie subtelnie, pochylając się nad szczegółem, rejestruje gesty, słowa i reakcje, dzięki czemu opisywane tu wypadki nabierają przejmującej ostrości.

Ostrzyciel noży, który próbuje odnaleźć miłość sprzed 30 lat na podwórzu starej kamienicy, chora kobieta, która wzywa do szpitala manicurzystkę, by ta wyszykowała jej pięknie nogi na spotkanie z od dawna nieżyjącym mężem, młody sprzedawca jaj z osiedlowego bazaru wygrywający na skrzypkach tęsknotę za przepadłą narzeczoną, dziewczynka, która nocą uwalnia z klatki hodowane przez ojca króliki, nigdy się nie poznają, ale spotykają się w uniwersalnym doświadczeniu, jakim jest cierpienie, lecz także fascynacja darem życia.

Ta proza, wielogłosowa, o barwnym, skrzącym się języku, łącząca gatunki literackie (od klasycznego opowiadania poprzez reportaż po minifelieton), kierująca spojrzenie na duchowy wymiar banalnych, zdawałoby się, zdarzeń – nie pozostawia czytelnika obojętnym.

[Wydawnictwo Sic!, 2017]