Książka: Moje dni w antykwariacie Morisaki

Recenzja oficjalna PWN Recenzent: dot59 Po przeczytanej niedawno starej, lecz bardzo dobrej książce reporterskiej Życie po japońsku uświadomiłam sobie, że już tak dawno nie czytałam nic z japońskiej beletrystyki. Zanim zabrałam się do zostawionych „na kiedyś” opowiadań Murakamiego, skusiła mnie tytułem (bo którego maniakalnego czytelnika nie skusiłoby słowo „antykwariat”?) świeżo wydana powieść nieznanego mi dotąd nawet ze słyszenia autora, Satoshi Yagisawy. Nie znając jego języka ojczystego...

Czy da się przeżyć życie, nie angażując się w sprawy innych i nie mówiąc o tym, co się naprawdę czuje? I nie czytając książek? Takako prawie by się to udało…

Po zerwaniu z superprzystojnym Hideakim, z którym łączyła nadzieje na przyszłość, rzuciła pracę i zamierzała przespać resztę życia. Nie pozwolił jej na to wujek Satoru - przyjaciel z jej lat dziecięcych, który teraz jawi się jej jako nieudacznik. No bo kim może być porzucony przez żonę właściciel zatęchłego antykwariatu? Okazuje się jednak, że wujek ma wielu przyjaciół (równie wścibskich jak on), a jego sklep jest ceniony przez znawców literatury. Czy dzielnica pełna książek i jego mieszkańcy odmienią życie Takako? I czy Takako znajdzie w sobie siłę, aby pomóc innym?


Powieść "Moje dni w antykwariacie" Morisaki aż się skrzy od dowcipu, a przy tym dotyka najgłębszych potrzeb człowieka - bycia kochanym i rozumianym.


[Wydawnictwo Kwiaty Orientu, 2023]