cesio - użytkownik BiblioNETki

Cień wiatru rozkręca się... od połowy. Ale moje wrażenie po przeczytaniu całości można podsumować jako: rany, aż mi wstyd, że taka szmirka tak bardzo mi się podoba. Tak, zdecydowanie, wstydzę się tego przed samym sobą.

Hmm... A co w takim razie sądzisz o miłości Josepha? Czy nie był trochę jak pies, który za swoją panią jedzie na drugi koniec świata? Który odsuwa się posłusznie, bo tak kazała pani, by z bezpiecznej odległości czekać na jej łaskę?

Pani Grażynka - trochę przeczy tezie, że w tej powieści kobiety unieszczęśliwiają, a mężczyźni są unieszczęśliwiani. Natomiast znam parę przypadków krakowianek, które mogłyby być jej pierwowzorem.