Urodzony w piekle, ochrzczony krwią! Mattias Tannhäuser, bohater niezapomnianej „Religii”, powraca. Jeśli w tamtej powieści krew lała się strumieniami, to w tej tworzy rwący potok!


Paryż, 23 sierpnia 1572, za kilka godzin zacznie się noc świętego Bartłomieja…

Trzy wojny religijne zmieniły stolicę Francji w kocioł nienawiści, intryg i zepsucia. Królewskie zaślubiny Małgorzaty de Valois i Henryka Nawarskiego, które miały być radosnym symbolem pojednania katolików i hugenotów, w rzeczywistości stały się impulsem do rozpętania rzezi na niewyobrażalną skalę.

Carla, hrabina la Penautier, ma uświetnić zaplanowaną przez Katarzynę Medycejską uroczystość na cześć nowożeńców grą na violi da gamba. Nie mogąc odmówić takiemu zaproszeniu, udaje się do Paryża, mimo że jest w zaawansowanej ciąży.

Mattias Tannhäuser, wróciwszy z afrykańskiej podróży, przybywa do stolicy w wigilię dnia świętego Bartłomieja z zamiarem odnalezienia żony i sprowadzenia jej do domu. Kiedy jednak rozpoczyna się masakra hugenotów i miasto pogrąża się w anarchii, Carla zostaje uprowadzona przez Grymonde’a, króla dzielnicy nędzy, Tannhäuser zaś aresztowany w Luwrze. Ich kłopoty nie są dziełem przypadku.

Sam przeciw wszystkim – stróżom prawa, katolickim fanatykom i armii Pielgrzymów Świętego Jakuba – Mattias, bohater słynnego oblężenia Malty i rycerz Zakonu Świętego Jana z Jerozolimy, musi przelać rzekę krwi, by odzyskać ukochaną i odnaleźć własne człowieczeństwo. Przemierza piekło w poszukiwaniu kobiety, lecz jego życie odmieni na zawsze dwanaścioro dzieci Paryża.

[Rebis, 2014]