Fantasy jest czytana. Czy to się komuś podoba, czy nie, popularność tego rodzaju fantastyki w wątpliwość podawana być nie może. Od czasu gdy w roku 1960 wydana została w Polsce napisana przez Johna Ronalda Reuela Tolkiena książka "Hobbit, czyli tam i z powrotem", gdy w latach 1961-63 wydany został tegoż autora trzytomowy cykl "Władca Pierścieni", gdy w roku 1983 ukazał się "Czarnoksiężnik z Archipelagu" Urszuli K. Le Guin, a w roku 1985 "Silmarillion" Tolkiena, dobra passa fantasy trwa.

Mając to właśnie na uwadze, ośmieliłem się napisać i ośmielam się zaprezentować światu niniejszą książkę. Pomyślaną i wykoncypowaną jako przewodnik, bedeker. Jako nić Ariadny, pięknej córy króla Minosa, dzięki której Tezeusz, syn Egeusza, nie zbłądził w czeluściach labiryntu Krety. Albowiem fantasy jest Labiryntem.

Labiryntem mrocznym, zawiłym i groźnym. Groźnym, albowiem czyha w nim monstrum, Minotaur.

[Wydawnictwo SuperNOWA, 2001]