Kolejna książka z serii TWARZE. Publikacja zawiera kilkadziesiąt wspomnień osób pamiętających Zbigniewa Herberta. Anna Romaniuk zebrała wypowiedzi członków rodziny, przyjaciół, pisarzy, krytyków literackich, malarzy, dla których postać autora Pana Cogito jest ważna.

"Żart jego był zawsze pierwszej próby, a znał żartu odcieni tysiące, od lekkich jak piórko do boleśnie kąśliwych, kiedy mu coś nie przypadło do gustu; żart swobodny, żart ironiczny, żart sarkastyczny" – tak o Zbigniewie Herbercie pisze Julia Hartwig.

"Wobec kobiet był bardzo nieśmiały, ponieważ utykał, chodził jakby na palcach, wykrzywiał buciki, jedna nogę miał cieńszą, krótszą, z wielka blizna po szwie, pamiątkę ze Lwowa, po wypadku na nartach" – ze wspomnień Haliny Misiołkowej, która przez kilka lat była ukochaną Herberta.

"Herbert był podróżnikiem; jego bezdomność była aktywna i niecierpliwa, woził ją jak wielki czarny kufer z jednego miasta do drugiego, z Torunia do Gdańska, z Warszawy do Krakowa, a potem, po roku 1956, gdy trochę otworzyły się granice, do Paryża, do Włoch, do Los Angeles, do Berlina" – ze wspomnień Adama Zagajewskiego.