Określenie twórczości zawartej w "Księdze jesiennych demonów" mianem opowiadań grozy jest moim zdaniem pomyłką, która w dodatku myli czytelnika i powoduje zniechęcenie faktem, że nie dostaje on tego, czego oczekiwał. Są to raczej, jak już zauważono, opowiadania obyczajowe z elementami fantastyki i jako takie uważam je za bardzo dobre i interesujące, nierzadko posiadające zaskakujące zakończenie. Może rzeczywiście nie ma tu jakichś "fajerwerków", ale jeśli poszukujemy relaksującej, lekkiej, a przy tym wciągającej lektury, to z pewnością możemy sięgnąć po tę pozycję, pod warunkiem oczywiście, że tego rodzaju połączenie dwóch elementów - wątków obyczajowych (tu wiele ciekawych spostrzeżeń natury socjologicznej) oraz fantastycznych (na drugim planie, często pojawiające się dopiero w końcówce, rzeczywiście jakby na siłę, mnie jednak absolutnie nie drażniły) uznamy za dopuszczalne. Dla mnie jest to bardzo ciekawa i, wbrew pozorom, spójna mieszanka. Na uwagę zasługuje także bardzo dobry warsztat pisarski autora: wiele ciekawych opisów, metafor i porównań. Szczerze polecam.