Użytkownik: lirael 26.03.2007 07:21 napisał(a):
Odpowiedź na: Jestem po lekturze Marley... | Anna 46 Odebrałam książkę Grogana jako rodzaj szczerej spowiedzi. Wydaje mi się, że niektóre spośród opisywanych wydarzeń do chwili obecnej nie dają mu spokoju i ta pozornie śmieszna książka stanowi próbę ekspiacji. Jej siła polega na autentyzmie i szczerości aż do bólu.
Między wierszami można z niej odczytać jak NIE NALEŻY postępować z psem.
Relacje autora i jego rodziny z psem niejednokrotnie budziły mój sprzeciw i bunt (chyba najbardziej moment, gdy sędziwy, schorowany Marley trafia do hoteliku).
Zaznaczam, że nie teoretyzuję, gdyż jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami dwóch psich dam (8 i 6 lat). Nawiasem mówiąc nie jest do końca jasne, kto jest czyim właścicielem w tym związku :) Nasze psy nigdy nie były w hoteliku, nie są też zamykane, ale być może gdybym drobiazgowo opisała nasze wspólne życie, wielu czytelników wytknęłoby mi liczne błędy. Powstrzymałabym się więc od kategorycznych ocen postępowania Grogana i jego bliskich, tak naprawdę wiedząc o nich niewiele.
Zgadzam się z tobą, że "Marley" powinien być lekturą obowiązkową dla wszystkich, którzy rozważają przyjęcie do rodziny psa, a zwłaszcza labradora.
Serdecznie pozdrawiam.

Użytkownik: Anna 46 26.03.2007 10:21 napisał(a):
Odpowiedź na: Odebrałam książkę Grogana... | lirael Nie oceniam Groganów - nie akceptuję ich poczynań. Mielśmy psa przez 12 lat, odszedł 5 miesięcy temu. Prawdopodbne też robiliśmy błędy i też bywaliśmy niekonsekwentni zwłaszcza przy jego diecie: te rozdzierające westchnienia i spojrzenia zagłodzonej sierotki Marysi... :-)
Przez 12 lat nasze życie kręciło się wokół psa; zwłaszcza ostatni rok, kiedy chorował a też mial kłopoty ze stawami (między innymi).
Nie zdecyduję się na następnego, ani "z ciekawości, ani dla zabawy".
Pozdrawiam cieplutko.

Użytkownik: Czajka 26.03.2007 07:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Jestem po lekturze Marley... | Anna 46 Kochana Anno, podobne wrażenia miała Verdiana:
[artykuł niedostępny]

Ja próbowałam bronić Gorgana, ale potem rozmawiałam z bratem na temat ewentualnego psa w moim domu i on powiedział natychmiast - nie możesz mieć buldoga, mieszkasz za wysoko, one mają kłopoty z oddychaniem, to otworzyły mi się oczy na właściwe podejście do pieseczków. :)

Ps. Anno, czy Ty dostałaś ode mnie poawizowy mailik? :)

Użytkownik: Anna 46 26.03.2007 10:28 napisał(a):
Odpowiedź na: Kochana Anno, podobne wra... | Czajka Popatrz, jednak właściciele psów reagują identycznie! Zwłaszcza labków!
Wszystkie moje pozostałe "jak można".

P.S. Dostałam. To miało być niecne kuszenie, ale się nie przejmuj; mój Pan Mąż twierdzi,że prócz Dysku bywają inne świetne książki (nie precyzuje jakie). ;)

Użytkownik: Jean89 26.03.2007 19:35 napisał(a):
Odpowiedź na: Jestem po lekturze Marley... | Anna 46 Wszystkie moje odczucia psich książek są pewnie inne niż właścicieli psów. Ja po prostu nie mogę porównać tego z własnymi doświadczeniami. To są dla mnie jakby bajki o świecie, w którym nigdy nie żyłam. Prawdopodobnie nie znam się na psach ani na ich potrzebach i innych takich sprawach. Ja odbieram to wszystko razej instynktownie.
Teraz o Marleyu... Miałam wrażenie, że mimo wszystko oni Marleya kochali. Jednak dotarło to do mnie dopiero, kiedy czytałam ostatnie strony. Przedtem nie udało mi się wyczuć tej więzi, która zawsze charakteryzuje człowieka i jego psa albo psa i jego człowieka (bo tak też przecież można powiedzieć). Tu właśnie przeszkadzały mi prawdopodobnie fakty wymienione przez Ciebie, Anno, w tych "jak można". One są takie nie rodzinne, nie takie jak powinny być. Przynajmniej według moich wyobrażeń. Bo ja tak bardzo nie lubię, jak człowiekowi wydaje się, że ma prawo decydować o tym, co w danej chwili pies ma robić, gdzie ma się znajdować. Kiedy człowiek ustawia psa tak, żeby człowiekowi było wygodniej, żeby pies nie przeszkadzał, np. w wakacyjnym wypoczynku. A przecież to wszystko chyba powinno robić się RAZEM z psem. Zawsze RAZEM... I właśnie w tych ostatnich chwilach Marley i Grogan byli RAZEM. Tak mi się wydaje. Grogan był wtedy tylko z Marleyem.
Po Waszych recenzjach, opiniach psich książek niejednokrotnie dochodzę do wniosku, że nie powinnam czytać tych psich książek, a nawet nie wolno mi tego robić! Bo to nie dla mnie! I może tak właśnie jest. Czuję się tak, jakbym wkraczała do zakazanego świata. Nie wiem... To jest takie skomplikowane. Ale chyba tak właśnie jest! Próbuję sobie przywłaszczyć coś, co nie jest i nigdy nie będzie moje.

Użytkownik: Anna 46 26.03.2007 20:18 napisał(a):
Odpowiedź na: Wszystkie moje odczucia p... | Jean89 Nie wkraczasz do zakazanego świata, nie! Nie przywłaszczasz sobie czegoś, co nie jest i nigdy nie będzie Twoje. Nie masz przecież pewności, czy kiedyś jakiś pies Cię nie "będzie miał" - i wtedy wszystkie "psie lektury" nabiorą sensu a teoria stanie się praktyką.
Marleyowi dałam szóstkę z wykrzyknikiem. Groganowie mieli psa "po amerykańsku", cokolwiek się dzieje, uśmiech na ustach. Pod koniec to się zmieniło, na szczęście i tak, jak napisano wyżej: książka jest rodzajem autoterapii dla Johna, tak mi się też wydaje, choć zakończenie mnie nieco przeraża...

"- Boże! - wykrzyknąłem - To on! (...)
Staliśmy oboje i bez słowa wpatrywaliśmy się w gazetę.
- Sądzę, że moglibyśmy tam pojechać i spojrzeć na niego - powiedziałem.
- Po prostu dla zabawy - przytaknęła Jenny.
- Słusznie. Po prostu z ciekawości.
- Co nam szkodzi popatrzeć?
_ Zupełnie nic - zgodziłem się.
- Właśnie - powiedziała. - Dlaczego nie?
- Co mamy do stracenia?"
John Grogan "Marley i ja" str. 340

Powtórka z rozrywki?

Użytkownik: verdiana 26.03.2007 20:45 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie wkraczasz do zakazane... | Anna 46 Mnie to też przeraziło. Zaczęłam się zastanawiać, czy ci ludzie w ogóle mają serce, czy tylko PRZYPADKIEM udało im się parę razy zrobić coś dobrego dla Marleya. :(

Użytkownik: Jean89 28.03.2007 18:58 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie wkraczasz do zakazane... | Anna 46 Ale ja się już nawet z tym pogodziłam. Widocznie to nie jest mi pisane ;)

Użytkownik: aleutka 28.03.2007 19:32 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie wkraczasz do zakazane... | Anna 46 Właśnie - też na to zwróciłam uwagę, że oni naprawdę mają psa "po amerykańsku", żeby było "miło" albo przynajmniej "zabawnie". Wydaje mi się, że taka dość charakterystyczna postawa to jest, że można mieć miłość "po minimalnych kosztach", tak żeby wygoda nie ucierpiała zanadto (a najlepiej w ogóle) a i egoizm nie musiał się przełamywać. W Ameryce wydaje mi się takie "psie hotele" są raczej powszechne (ze wszystkim co się z tym wiąże). Nie sądzę, żeby tam budziły szczególne oburzenie, nieważne, jak mnie wkurzają.

I to na co się Verdiana oburzała - ta depresja Jenny - też jest potraktowana po macoszemu, bo nie pasuje to amerykańskiego wzorca "wszystko jest OK".

Dlatego te ostatnie kartki są takie przejmujące, bo one przełamują tę tendencję.

A co do końcówki - czy pamiętasz Anno, jak się decydowali na trzecie dziecko? "Czemu nie? Przecież mamy teraz dodatkową sypialnię.."(1) Nawet jako żart jest to dosyć przerażające i trochę o nich mówi...

(1) cytat z pamięci:))

Użytkownik: Anna 46 29.03.2007 14:10 napisał(a):
Odpowiedź na: Właśnie - też na to zwróc... | aleutka Pamiętam, amerykański styl życia mnie przeraża nieco właśnie z powodu tego "keep smiling" w każdej sytuacji.
Nie masz wrażenia, że oni się bawią w dorosłe życie?

Użytkownik: verdiana 26.03.2007 20:56 napisał(a):
Odpowiedź na: Wszystkie moje odczucia p... | Jean89 Zgadzam się z Anną - zobaczysz, że jakiś pies Cię wybierze na swojego człowieka! :-)

Nie wiem, czy śledzisz inne wątki (to chyba w wątku spotkaniowym Jacka Dehnela było?), ale wspomniałam to:
Niki: Historia pewnego psa (Déry Tibor)
Koniecznie przeczytaj! Cieniutka książeczka, ale przepiękna. Dałam 6. Myślę, że Tobie, Jean, też się spodoba.

Użytkownik: Jean89 28.03.2007 18:59 napisał(a):
Odpowiedź na: Zgadzam się z Anną - zoba... | verdiana No i dlaczego mnie kusisz, Verdiano? Przecież wiesz, ze nie potrafię się oprzeć takim książeczkom ;)

Użytkownik: verdiana 28.03.2007 19:09 napisał(a):
Odpowiedź na: No i dlaczego mnie kusisz... | Jean89 Właśnie dlatego Cię kuszę - mam płakać nad książkami sama? Mowy nie ma! :>
I jeszcze Ci powiem, że widziałam tę książkę na podaju.:P

Użytkownik: Anna 46 28.03.2007 19:03 napisał(a):
Odpowiedź na: Zgadzam się z Anną - zoba... | verdiana Znowu się popłaczę, czy tylko wzruszę? Jeśli to jest tak "intensywne", jak Marley, to muszę odczekać - nie dam rady jeszcze.

Użytkownik: verdiana 28.03.2007 19:08 napisał(a):
Odpowiedź na: Znowu się popłaczę, czy t... | Anna 46 Aż tak intensywne jak "Marley" to nie, ale i tak się popłakałam na koniec. To zupełnie inny sposób narracji, bardzo oszczędny, zwięzły, nie ma tam analiz emocji itd. Ale same wydarzenia wzruszają - czasami pozytywnie, czasami nie.

Użytkownik: Anna 46 28.03.2007 21:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Aż tak intensywne jak "Ma... | verdiana Do schowka.