Aż dziwne, że jestem pierwszą osobą oceniającą i recenzującą ten świetny zbiór dramatów amerykańskiego noblisty. Książkę oceniłem na 5, aczkolwiek nie wszystkie utwory w niej zawarte przypadły mi do gustu. Dokonam więc krótkiej charakterystyki tych, moim skromnym zdaniem, najlepszych. Chciałbym od razu zaznaczyć, że nie jestem jakimś wybitnym specjalistą od teatru, więc moja recenzja może się wydać niektórym powierzchowna i pobieżna.

- "Cesarz Jones" - krótka sztuka opowiadająca losy Brutusa Jonesa, Murzyna z Ameryki, który porzucił USA i przeniósł się na jedną z wysp tzw. Indii Zachodnich. Tu Brutus wykorzystuje prymitywizm czarnoskórych tubylców i ogłasza się cesarzem. Jego rządy polegają w gruncie rzeczy tylko na łupieniu Murzynów i gromadzeniu pieniędzy. W momencie rozpoczęcia dramatu, jego rządy zmierzają już ku końcowi, a Murzyni postanawiają obalić swojego "cesarza".

- "Wszystkie Boże dziatki mają skrzydła" - według mnie, najlepszy dramat w całym zbiorze. Wzruszający obraz rasizmu w przedwojennej Ameryce. Uprzedzenia rasowe nie tylko nie pozwalają głównemu bohaterowi zrobić kariery prawniczej, ale także uniemożliwiają mu szczęśliwe życie z białą żoną. Dramat pokazuje, że okrucieństwo rasizmu tkwi nie tylko w "urzędowym" prześladowaniu (bo głównemu bohaterowi nikt studiów nie zabrania), ale w prywatnych uprzedzeniach ludzi i stereotypach. Żona Jima, mimo że go kocha, nie jest w stanie pogodzić się z tym, że Murzyn może być lepszy od białego (tak została wychowana), wydaje jej się też, że wszyscy dookoła gardzą nią za małżeństwo z czarnym.

- "Pożądanie w cieniu wiązów" - najbardziej znany utwór O'Neilla. Początkowo historia zbliżona do "Chłopów" Reymonta. Stary owdowiały farmer, Efraim Cabot, wbrew oczekiwaniom trzech synów nie przekazuje im ziemi, lecz postanawia poślubić dużo młodszą od siebie Abbie. Dwóch braci (synowie z pierwszego małżeństwa) postanawia opuścić farmę i wyruszyć na poszukiwanie złota. Zostaje tylko najmłodszy, Eben. Eben, mimo początkowej nienawiści do Abbie (uważa, że "okradła" go z jego farmy), nie może się jej oprzeć i zakochuje się w niej - sytuacja podobna jak w przypadku Antka, Macieja i Jagny. Owocem ich romansu jest dziecko, które Efraim, nieświadom niczego, uważa za swoje...

- "Żałoba przystoi Elektrze" - kolejne dzieło ukazujące geniusz Amerykanina. Jest to trylogia będąca swoistym "remake'iem" greckiego mitu o Elektrze. O'Neill ukazuje w nim losy rodziny Mannonów. Ezra Mannon, chłodny, niepotrafiący okazywać uczuć oficer, wraca do domu z wojny secesyjnej. Niestety, jego żona, mająca dość "chłodu uczuciowego" męża, znajduje sobie kochanka. O romansie matki dowiaduje się ich córka, Lavinia, kochająca ojca bardziej jak żona męża, niż córka ojca (freudowski kompleks Elektry). Gdy matka truje ojca, Lavinia i jej brat Orin postanawiają go pomścić.