Ostatnio świetnie mi się czyta. Minęło posesyjne zmęczenie, czytam w ulubionym trybie - kończę jedno, zaczynam drugie. Kolejka zmniejsza się, ale przede mną wciąż jeszcze wiele dobrego. I do tego wszystkiego jeszcze - cokolwiek czytam, jest to dobre. :))
Do szeregu szóstek dołączył wczoraj "Wywiad z wampirem" Anne Rice. Treści nie muszę chyba przedstawiać. Skupię się raczej na moich wrażeniach. Przede wszystkim poruszająca, tragiczna historia. Do tego świetny styl. Tu jednocześnie zaskoczenie: zawsze bardziej lubiłam w prozie styl prosty, niezbyt poetycki, niezbyt wzniosły. "Wywiad" jest napisany stylem bardzo wysokim... i podoba mi się to! Żaden inny tak naprawdę by nie pasował. W tej książce, jak dla mnie, styl jest nierozerwalnie związany z fabułą, podkreśla jej dramatyczność.
Jestem zachwycona kreacją bohterów, kreacją wampira w ogóle. Uwielbiam taki ponury, gęsty od emocji, trochę przerażający i niezwykle mroczny klimat, jaki ma ta powieść. Uwielbiam, jak coś mi w taki sposób "jeździ" po emocjach.