Powieść, która pod względem jakości może być konkurentką nieszczęsnej "Victori" Harasimowicza. Takiego gniotu nie czytałem bowiem od momentu, gdy zniesmaczyło mnie dzieło Harasimowicza. Książki są do siebie podobne jakościowo, tematycznie, a także pod względem masy błędów historycznych. Rozumiem, że w powieściach autorzy czasem naginają fakty, aby lepiej pasowały do fabuły, lecz w tym wypadku widać, iż to zwykły brak wiedzy…

Czy można coś dobrego napisać o tym dziełku? Niestety nie. Autor wyraźnie pisał pracę pod publikę, niezbyt troszcząc się o wymowę książki, fabułę, przedstawienie postaci. Czasem zdarzają się nielogiczności, powtarzanie tych samych wiadomości i myśli bohaterów po kilka razy, chyba po to, aby napchać objętość. Fabuła jest tak miałka i naiwna, że książki przygodowe Komudy to przy tym dobra lektura.

Czegoż tutaj nie mamy, bogatego i, oczywiście, mądrego, szlachetnego Żyda, wstawionego do powieści jakby na siłę, może w celu wzbudzenia przychylności w pewnej wszechwładnej w chwili powstania książki gazecie, lubującej się w tematyce starozakonnych? Mamy sceny mocnego seksu, chyba w celu przyciągnięcia spragnionych mocnych wrażeń nastolatków. Są czterej muszkieterowie, a jakże! Dziwne, że Sienkiewicz nie pomyślał o ich obecności w Trylogii, na szczęście pan Stojowski naprawił ten niewybaczalny błąd.

Jednym słowem, autor ma bogatą wyobraźnię, tylko pisać jakoś nie potrafi, ale co z tego, że fabuły ciekawej i bohaterów z krwi i kości zabrakło. Cóż, nie można mieć wszystkiego…