Pierwsza notatka - wielka książka .
Książka , która zawładnęła moim sercem i zawsze będzie dla niej tam szczególne miejsce. Powieść , która będzie leżała na bibliotekowej półce obok "Pana Tadeusza", "Quo Vadis" , czy innych Wielkich - "Ogniem i mieczem" Autora , któremu będe po wieki wdzięczna za tą powieść . Autora , który jest jednym z moich ulubionych , który dał mi wiele , wiele i był moim "pokrzepicielem serca"
Chyba każdy z nas słyszał o tej powieści ,pierwszej części Trylogii.
Jedni zapewnie przez film Hoffmana o tym samym tytule i z piękną "Dumką na dwa serca" i widowiskowym Bohunem , a inni poprzez dwa tomy, niezwykłe , niepowtarzalne , zagadkowe...
Sienkiewicz wiedział o czym pisze , czuł sens swoich dzieł , ale czy wyobrażał sobie , że przez tyle pokoleń Polaków jego Trylogia będzie uwielbiana i kochana? Czy nastolatka wiek później będzie całym sercem "chłonęła" Ogniem i mieczem i coraz bardziej i bardziej kochała Polskę i pragnęła być godna takiej historii i sama ją tworzyć?
On dał mi wiele , wiele...
Ale wróćmy do samej powieści. Tym razem przenosimy się w czasy XVII wieku , w czasy powstania Chmielnickiego , strasznego powstania...
Poznajemy bohaterów : Jana Strzetuskiego , piękną Helenę Kurcewiczównę, po raz pierwszy pana Zagłobę , Michała Wołodyjowskiego i postać numer jeden ; najbardziej tajemnicza, jedyna i tylko tutaj występująca - Bohun.
Bohun ,moja ulubiona postać w tej części Trylogii , kochająca ponad wszystko i to nie tylko piękną Zazule , ale także i ... śmierć. Czasami byłoby mi poprostu żal ,bo tak bardzo kochał , całym sobą . Z drugiej jednak strony rozumiem Helenę , nigdy nie chciałabym spotkać takiego człowieka w życiu. Bo to wybór - życie albo śmierć.
Sama Helena jest mdła i niewyraźna , ani specjalnie odważna , ani inteligentna , ale piękna , piękna ponad wszystko.
Bohater główny - Strzetuski Jan "...człowiek młody , suchy, czerniawy , wielce przystojny..." później dowiadujemy się , że to człowiek nieustraszony, szalenie odważny i zakochany w naszej pięknej bohaterce.
Bardzo podobało mi się to , że powieść jest skupiona na Strzetuskim , a w następnym tomie na Kmicicu , Panu Wołodyjowskim.
Sienkiewicz w sposób tak piękny i "ku pokrzepieniu" napisał Trylogię . Ostatnio stwierdziłam , ze jest on moim "moralnym autorytetem" , bo jak już wcześniej wspomniałam - krztałtuje mnie.
Bitwy niezwykłe, akcja wielce wciągająca , bohaterowie realistyczni i aż trudno nie napisać , że w powieściach Sienkiewicza chciałoby się żyć , bo te czasy były piękne ...