Dodany: 20.10.2009 10:12|Autor:

Książka: Kamień cierpliwości
Rahimi Atiq
Notę wprowadził(a): mchpro

nota wydawcy


Kameralna, trzymająca w napięciu do ostatniej strony książka Atiqa Rahimiego to piękna, poetycka, a momentami szokująca opowieść o kilku dniach z życia młodej afgańskiej kobiety. Nigdy nie poznamy jej imienia, jednak jej losy zapadną nam w pamięć.

Posłuszna zasadom i obyczajom islamu, dogląda ciężko rannego, nieprzytomnego męża. Wokół panuje wojna, eksplozje bomb mieszają się z krzykami mordujących i mordowanych. Kobieta, zdana tylko na siebie, w nieludzkich okolicznościach zdobywa się na to, by wyznać swojemu mężczyźnie najgłębiej skrywane tajemnice: niektóre z nich to smutne historie, niektóre – wręcz potworne sekrety.

Napisana sprawozdawczym, pozornie beznamiętnym językiem, przypominającym nieco scenariusz filmowy książka w rzeczywistości kipi od emocji. Powieść Rahimiego to wstrząsający obraz kobiety sprzedanej przez ojca, ignorowanej i bitej przez męża, uderzające studium samotności i alienacji.

Tytuł powieści nawiązuje do perskiego mitu o kamieniu cierpliwości, któremu powierza się swoje tajemnice, a który w końcu wybucha, przynosząc wolność temu, kto mu się zwierzył.

[Wydawnictwo Literackie, 2009]

(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.

Wyświetleń: 1516
Dodaj komentarz
Przeczytaj komentarze
ilość komentarzy: 1
Użytkownik: edward56 20.03.2010 20:10 napisał(a):
Odpowiedź na: Kameralna, trzymająca w n... | mchpro
Sange sabur - magiczny kamień cierpliwości, któremu powierza się największe sekrety. Jest to opowieść o wojnie, honorze miłości i seksie.

Autorem książki jest pisarz afgański, który w latach osiemdziesiątych podczas wojny domowej uciekł z Kabulu do Francji. Takim kamieniem dla bohaterki jest jej ciężko ranny, nieprzytomny mąż. Rytm jej dnia wyznaczają modlitwy i oddechy mężczyzny. Trzeba jednak pamiętać, że dla tamtejszych kobiet nie ma życia, jeśli nie mają męża opiekuna. I tutaj należy się zastanowić, czy jest to miłość, czy czysty pragmatyzm? Wszystko jednak wskazuje, że jest to pragmatyzm. Bohaterka dopiero po dzieśięciu latach małżeństwa pierwszy raz w stosunku do mężą odczuwa prawdziwą bliskość. Może być szczera, bo mąż nie będzie na nią krzyczał i nie wyrzuci jej z domu.

Jej opowieści, zwierzenia stają się coraz bardziej intymne, a nawet powiedziałbym szokujące, które w końcu stają się dramatyczne.
Autor narusza wszystkie możliwe tabu społeczeństwa afgańskiego, operując bardzo prostym językiem. Język, choć prosty jest bardzo poetycki. Lektura warta przeczytania.




Patronaty Biblionetki
Biblionetka potrzebuje opiekunów
Recenzje

Użytkownicy polecają:

Redakcja poleca: